آواز کوچک

آواز کوچک-برای میرزای بزرگ

جنگل ترنم میکند آواز کوچک-

درگوش سبز وگوشه زیبای ایران

توسکا حدیث عشق میخواند به غمزه

بارقص باران درحریم سبز گیلان*

برجای پای استوارمرد بنگر

-روئیده از رسم بزرگی سرو ولاله

محراب جنگل ازشمیم سجده او

عطر علف پیچیده درقاب کلاله *

موزر صدای حق پرست مرد جنگل

جنگل فدای یادروی حق پرستش

تا نقش پای اجنبی دردامنش بود

جنگل نشین بود وبلا درچشم مستش*

نام تو”کوچک” بود وبیزار از تکلف

کوچکتر ازآنم که جویم شاخ وبرگت

درصبح سبزو صحبت هرسروآزاد

خوانم به آوازی دگر “میرزا” بزرگت*

برشاخه سبزوبلند افرای گیلان

تزرو” بدوراز هرملالت آرمیده

آوازه ات برگوش هربازشکاری

“آنسوی صحرا خدا”شیوا رسیده*(م امید)

تویادگار گیله مردان بزرگی

ای گیل دل افروز ما-میرزاکوچک خان

نام بلندت می درخشد چون ستاره

برپهندشت سبز وبی همتای ایران*

سرودی از:”روشن فومنی”مشهدتیرماه۱۳۷۸