برشی از زبان مادری فراموش شده

موس‌بوکوده موزه‌ٰنˇ جیجاکه امیره‌کم
خلابرانˇ وئرجینا بره چکا-
جی‌پیتادا
مرگˇ خندهٰ کشاشؤ

نام نارم
نام‌أویر دارˇ بون
جختراشؤ سیمبر
فینیشته جومجومه مزقان
زواله العطشˇ جولفانی

اوازادن مرأ
اوازا دن
به
موران فوتوکانم
«اولسبلنکا» ورفˇسری بادˇ توتکˇ توک
نیناش‌ناشا وارگانم
به
صوبکˇسرˇ تک‌دکفته رؤجایا آؤجادم

پاچه
ایسأنˇ رمش
ناواتاوار
ایسانˇ بنه‌بر
مرگ انا گه-
چبنی کون، پاچوکو نیشته خاکا اورشینه

کاغذی چیری‌ئن
فیلی فبرن.

.
.
.
امیری زخمی از موزه های زنگار بسته ام
گریخته از
دم ِداس ِخونریز سربازان
دراغوش خنده ای مرگ الود

نام ندارم
ریشه درختی گمنام
میدانگاهی فراموش شده
موسیقی واهمه ای ته نشین شده
دراعماق التهاب نیم روز
فرابخوان مرا
فرابخوان
بگذار
زنگار بریزانم
بگذار به لبه ی نی لبک ِباد ِبرف الود ِییلاق اولسبلنکا
رنگ شادمانه ام را بیاویزم
بگذار
پاسخ دهم به ستاره تک افتاده صبحگاهان
کوتاه است
حصارهستی
بی اعتبار است
محدوده هستی
مرگ میگوید این را

زیر دامنه ایوان چهار زانو نشسته است)
خاک را می اشوبد

پرنده های کاغذی
اب دهن فرو می بلعند

. Februar 2014

یک پاسخ ارائه کنید