دوازده گل بهاری
«دوازده گل بهاری» که نام این کتاب قرار گرفته، نام قصهای قدیمی است درباره اینکه بهار با دوازده گل بهاری آغاز می شود و این دوازده گل از نگاه یک دختر دم بخت شناسایی می شود.
در کتابهایی مانند «حدودالعالم» نام همه مناطق دامنهیی کوهستان البرز، دیلمستان بوده و خود مردم دیلم ادبیاتشان را دیلمی می گفتند.
نویسنده در این کتاب معتقد است، شاهنامه فردوسی کتابی شکلیافته از فرهنگ فولکلور دهقانان است؛ در واقع، دهقان حافظ و راوی روایات قصههای شاهنامه بوده و به همین دلیل، شاهنامه یکی از مظاهر فرهنگ عمیق فولکلور ایرانی است.
از سوی دیگر، شرح بر یک دوبیتی در قابوسنامه نوشته قابوسبنوشمگیر سالها یکی از مشکلات غیرقابل حل محققان و استادان دانشگاه بوده که عبدالرحمان عمادی این مشکل را حل کرده است. این شعر در یادنامه مرحوم غلامحسین یوسفی نیز آمده است. در این دوبیتی، یازده مثل آمده که نشانگر مفهومی از نوعی پیوستگی فرهنگی و عمیق این منطقه و غنای آن است.
کتاب «دوازده گل بهاری» (نگاهی به ادبیات دیلمی و طبری) دربرگیرنده هشت مقاله با نامهای دوازده گل بهارى، شعرى دیلمى درباره جغرافیاى تاریخى ایرانزمین، گوشهاى از ادبیات و لغات طبرى، دیلمى، چند واژه کهن و ایرانى بجا براى اصطلاحات صیفیکارى و کشت و توسعه نباتات جالیزى، داستانى از اسکندر و دارا در دو شعر کهن طبرى و دیلمى، و کشف معناهاى یک دوبیتى دیلمى – طبرى در قابوسنامه با یازده مثل دیلمى است.
«دوازده گُل بهاری» در 191 صفحه و شمارگان 1100 نسخه به چاپ رسیده است.
