دیفار
ناجه، قُرقُر، دیل کراَ هَل‌هَل زَنِه دیفارِ دس
بی‌جانِ نُخطه، دارِه هف‌دونیا گب، پرگارِ دس
کخ‌باوَرده‌چوم یالانچی، کی خروس‌کولهَ مانِه-
من نفانستم چی واستی رامه لنگردارِ دس
خواب خُبه یا بد!؟، نانم؛ هَنقد دانم بی‌دردِسر-
شانگولِ شانتِه کی خوفتِه، خُب دَره بیدارِ دس
شب، بیدِه باختان‌دَره، خو سُرخِ جاجیماَ اوچِه
شبچرَه خوردان‌دَره صُبِ مَرهَ پاکارِ دس
اِی زیبیل آفتاب، جوخوفته‌ناَ تاتایی گیس ِ جیر
نصفه‌جان مَئتاب بُوبُ خاج‌خاج جَه خو خونخوارِ دس
آدام ِ دس، کی نتانس رایاَ هَنواراَ کونه
خستهَ بوسته کی فاداَ خو مغزاَ مُخ‌آزارِ دس
تشتاَ موشتاَ گیفته کی آفتابِ سر، (چی) وارگانَه
بشکسه‌ناخون دوبُ مورا‌ن‌بَزِه زنگارِ دس
خونِ بو، شاید زمینِ رگ دوبُ، شیریناَ بُ
وختی خو رنگاَ فاداَ سُرخِ انارشاوارِ دس
دونچوکان تی خوشکِ وینجی‌کلّه اَپچ ِ راوه‌یاَ!-
جنگ ِ سنگر پس‌بَزِه دعوانخواسته یارِ دس
جولف ِ فاَمَستن کی سخته، تسکِ روبنداَ اوسان!
وانتاهَسته خط، خلاصاَ کود خوراَ اَپّارِ دس
گیلکی شعره فقد “پادِ” قشنگِ دس‌اوکوف
شاعری، بازاره کی دونیا دَره بازارِ دس
رشت ۱۳۸۶ خورشیدی
