شعر 10-3
زواله گرم‌گوله بنابو
روخان کنارانه جان مئن
تاسیانی
خو گردنه کولا گیفته‌بو
زلزله‌یان گولی
رگ‌به‌رگا نوشویی
جومجوما شویی دیل…
دورشرانه شواله جا
نوگفته گبان
ای‌ته‌ای‌ته
گورشا بُساندبود
برگردان:
بعد از ظهر گرم تابستان بادکش گذاشته بود/ بر جان کناره‌های رودخانه/غم نبودن/ گردن خود روی شانه گرفته بود/گلوی زنجره‌ها رگ‌به‌رگ نمی‌شد/ دلهره به دل می‌افتاد…/ از شعله‌های اطرف/حرف‌های نگفته/یکی‌یکی/جزغاله می‌شدند/
