لاجونی گب/ واژه های اصیل لاهیجانی126

لاجونی گب/ واژه های اصیل لاهیجانی
به قلم؛ محمود اصغری
نویسنده کتاب نگاهی به مردم شناسی لاهیجان

برفَ گوده= گلوله برفی

_ برفَ گوده= گلوله برفی
_ برفَ چَ= چاه برف/ برف انباشته در زیر زمین، برای استفاده در روزهای گرم تابستان
_ برفَ دوشو= برف آمیخته با دوشاب انگور یا اَربای جنگلی(خرمالوی وحشی)
_ برفَ شُو= شب برفی
_ لاجونَ پیلَ برفی= یادکرد از بارش برف زیاد در لاهیجان/ سال های خیلی گذشته
_ برفَ خوره-ی= نوعی برف که برف موجود را آب می کند.
_ برفَ-وارون= برف آمیخته با باران
_ یَخ- لوله=  قندیل یخی در ناودان خانه های سفال سرو حلبی سر
_ بیچه باد= باد سرد و سوزنده
_ بوران= آمیخته باد و باران
_ گَرمَ اُتَقْ= اتاق گرم
_ برفَه آَدمه-ی= آدم برفی
_ برف پارو کونی= ریختن برف سنگین از شیروانی خانه ها
_ برف پارو کُن ها=  کسانی که در کوچه پس کوچه ها، داوطلب ریختن برف از شیروانی خانه ها بوده اند و صدای شان شنیده می شد که می گفتند؛ ” برف پارو کُنیم.”
_ یخ کَتَن=  وضعیت یخ زدگی حیاط و کوچه و خیابان
_ یخ بَکَته =  همه جا حالت یخ زدگی دارد.
_ هوا سَردَ، هَچی یخ=  هوا مانند یخ سرد است
_ یخ بودَم=  یخ کردم
_ بَزف اَمه دَره؛ فیتیله-فیتیله=  برف زیادی می بارد.
_ می جُونه یخ زِه ذَره=  خیلی احساس سرما می کنم.