منجی در صبح نمناک

در منجی در صبح نمناک لحظه ای است که دختر خبرنگار، از شایگان ؛ نمایش نامه نویس و قهرمان داستان منجی در صبح نمناک، سوالی می کند و جواب شایگان از آن دست جواب هایی است که حرف خود نویسنده است.

وقتی خبرنگار می پرسد که روز هایتان را چطور می گذرانید؟ بعد از گفتن برنامه های متعارفی که خط کشی شده و معمول است و این را هم اضافه می کند که برای نویسنده،هر لحظه ای، هر آدم جدیدی و هر اتفاقی دست مایه ی گره، بحران و یا شخصیتی داستانی است و با این حساب، نویسنده، به مفهومی که بقیه زندگی می کنند زندگی نمی کند. زندگی می کند که از میان این زندگی، جهانی یا آدمی خلق کند.

اما جهان متن رادی که معانی فرامتنی متعددی را در ذهن متبادر می‌سازد، از مجموعه مولفه‌هایی بهره می‌گیرد که نمایشنامه”منجی…” را در زمره نمایشنامه‌های”خوش ـ ساخت” جای می‌دهد. این بدان معنی است که رادی صرفاً مفتون مضمون و واله معنا و شیفته محتوا نمی‌شود و همه چیز را فدای بیان و انتقال”درون مایه” نمی‌کند؛ چه آن که رادی اساساً درون مایه و اندیشه را واجب عام ـ و نه واجب خاص ـ نگارش یک نمایشنامه یا یک قطعه ادبی می‌داند و در عوض آن چه را که برجسته می‌کند و اهم می‌داند، ساختار و یا در کلامی خاص‌تر،”زبان” است.

ساختاری که پایه‌هایش در گستره دایره کلمات و اصطلاحات زبان مطنطن و آهنگین رادی بنا شده است و از این رو”زبان”، فاعل نمایشنامه‌های رادی و به ویژه همین نمایشنامه”منجی …” است؛ نمایشنامه‌ای که از سطر سطر دیالوگ‌های آن، هم و عزمی راسخ در گزینش کلمات و ترکیب جملات و حتی توجه به آهنگ و آوای آن‌ها، خودنمایی می‌کند و در کل می‌توان معماری خوش ساخت زبان را در لابه‌لای سطور آن به نظاره نشست.

**********************

نویسنده: اکبر رادی
ناشر: کتاب زمان
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 241
اندازه کتاب: رقعی – سال انتشار: 1365

منبع : آی کتاب