شیخ زاهد گنبد هشت ترک فیروزه ای، خاکستری آسمون و بمرده آفتؤ، پاییز بزه دارؤن که بیج ٚ باد سورخ ولگون ٚ فوده دره زمین سر، مه وادار کؤنه ماشیناجی جیر بأم و تنهایی قدم بزنم و چند ته عکس بگیرم. ای ساعت لل پر نزیئنه که مو ایرا بمأم؛ خورشید آسمؤن ٚ وسط هی شنه ابرؤن ٚجیر هی أنه بیرون. بلند گونم: آه ای عشق چهره آبی ات پیدا نیست. یکته زنونه صدا ایشتونم که گوته دره: آووو چیسه ته لاکو تازه می دیل گرما شو بویا. أنی خودش ٚکارتون سر جابجا کؤنه، خو سر’ دکؤنه مردؤنه کش پیرهن ٚجیر که خودش’ فیبیته دأشت. گونه: عاشقی؟ یا گم کرده دأنی؟ می نظر أنه پور زمأت نیه کارتون خوابئ شروع بوده به گمونم تینم این همره حرف بزنم. شنم اون ٚ نزدیکی، گونه: چی خأنی؟ مو هیچی نفورشنم ، پاک پاکم. وریسنه و نیشینه. بیج ٚباد کمرقیش مؤرسون این’ صورت و جؤن’ سورخا گوده بو. خو چرک بیته آستین همرأ خو دوماغ’ پوکا کؤنه، خو فک بزه مو خو دست أمره انی صاف کؤنه.خروم که نیأ کؤنم ایئنم می هم سن و ماله، سی سال ویشته ندأنه. می چشمون ٚ میئن نیأ کونه گونه: پول’ تودی ای کاسه میئن بوشو تی زیارت’ بکون، ته گوته درم مو هیچی نفورشنم. گونم: مو داستان نویسم.
خندا جی گونه: آهاااا این واسی بمای بنیشتی می ور!؟ می داستان’ جی خروم کتاب منی در بأری رفیئق؛ می داستان تکرارئ. می دیل ٚمیئن گونم: رفیئق! مو چطور تینم این ٚ رفیئق ببوم؟ گونه: تی زیندگی داستان’ برعکسا کۊن بنه می زندگی داستان. اما تو که می داستان’ خیلی زماته بنویشتی! گونم: مو؟ نه! مو کی بنویشتم خودم خبر ندأنم؟ گونه: خو خبر ندأنی دئه، چون خبر ندئنی بنویشتی. مردؤنه کش پیرهن پوشنه. گونه: می پسر شی بو، خو رگ’ بزه. به خیالی خوش ٚ به گپ زئه دره. ــ می مرد مه مجبورا گود تریاک’ ایرأ اورأ ببرم او روزم می آقوجون ٚ به برده دره بوم؛ می آقوجون، هم فورت هم کشی؛ هر چی مأمور’ بوتم می زأک تازه بلوغه مو خا این ٚ سر ٚ جؤر بیئسم مه ماهال نوده. یک دفأ این یاد بما مو این ور نیشتم. گونه: ایسه ویریس بشو. گونم: تی ایسم چیسه؟ گونه: تی تی؛ ایسه بوشو. گونم: تی مرد کورا ایسا؟ گونه: تی مرد کورا ایسا؟ گونم: مو حله عروسی نودم. گونه: چره؟ گونم: می دیلبخواه انتخاب منیئم بکنم. تلخ ٚخنده همرأ گونه: انتخاب چیسه؟ چوتو نویسنن؟ گونم: سواد دئنی؟ گونه: نه فقط تو با سوادی خأنم ٚ عاشیق. خوش ٚخمأ کؤنه خو شکم دیل’ خو دست همرأ فشار دیئنه، به خیالی أنیئکم این ٚجؤن پرکنه. گونه: ته بوتم بشو.
شیخ زاهد ٚ پله’ نم نمی جؤر شؤدرم، أی می انتخابه که نم نمی بشوم و عکاسی بکنم. اما تی تی انتخاب نیه کارتون سر بخوسی. هوتو که امی پیئر مأرون’ أمه خودمون انتخاب نودیم یا حتی أمی اسم’. فقط یکته کوشتای تصادف تینئس أمه دوته جا عوض’ کۊنه. اگر می زیندگی داستان’ برعکسا کۊنم، می آقوجون حتمن مه نگونه مدرسه’ جی زود وگرد کلاس ٚنقاشئ زود برسیم. عوضش گونه : تی تی، وگرسن موقع جمشیدچکوش ورجه هم بشو امانتی هگیر. مدرسه کیف می گردن درگنه هنأ، می دور و دیمه پأسه درم که می همشاگردیئن مه نیئنن که کورأ شؤدرم. جمشید چکوش گونه: به به تی تی خأنم، تو کینا پیله ببوی؟ خنده کؤنه، این ٚخنده صدا ورگ ٚ زوزه’ مؤنه هنده گونه: تی خدا بیامرز مأر مؤنی اونم اللا تی تئ مؤنس.
او روز جمشید ٚ نگاه مه دشکسه نأ بو . تا بأم بفمهمم انتخاب چیسه، جمشید چکوش’هوس و تریاک، می جؤن میئن شودره بو. کاش ویشته تینسم می زئک’ بوگؤم چنی این’ دوست دئنم. خوشئ به بکته، خوشئ به ویریسا، خوشئ به پیله ببو. فقط این دیل خوش بو مأر دأنه. شیخ زاهد ٚحیاط ٚ میئن ندؤنسه بو آبی تی تیئن’ می پای جیر لگد کؤنم، ژگله صدا می گوش أنه؛ وگردنم، پله ئن’ توند توند جیر شنم. تی تی یکته حلب روغن ٚمیئن آتش چاگوده بو. خو دست آتش میئن دودره و فریاد کشئه دره و خو سر و جؤن’ زئه دره. شنم جلو این ٚدست’ دأنم؛ آتش میئن هو مردؤنه کش پیرهن سوته دبو. تی تی دست’ ویلأ کؤنم می دست دکؤنم آتش میئن که کش پیرهن’ ویگیرم، تی تی پسرشی بو شایدم می پسر شی. تی تی مه کیشأ گینه این ٚجون پرکسه دره . گونم: چره کش پیرهن’ تودأی آتش میئن؟ گونه: مه سرد بو آتش چاگودم گرما بوم اما هنده مه سرد بو. هرکاری بودم منیسم ای بی صاحاب نکشم گونم: چئ نکشی؟تریاک؟ گونه: نکشیئم بخودا نکشیئم تؤدأم آتش ٚمیئن؛ می جون مه درد کؤنه، به خیالی می جؤن ٚ میئن ویأی دکته، مه سوج کؤنه. گونم: چره کش پیرهن تودأی آتش میئن؟ گونه: خواستم آتش’ خاموشا کۊنم تریاک’ ویگیرم. منیئم, فهمنی؟ منیئم نکشم. تی تی هوتو آتش’ نیا کادره هوتو ونگ زئه دره. گونه: می داستؤن’ بد بنویشتی رفیئق خیلی بد. می پسر ٚ کش پیرهن آتش میئن سوته دره، تی تی چرک بیئته دست می دست میئن دره و هر دو آتش نیأ کادریم.
