گیلکی داستان طنز « با غییرته برار »

جاهیل و جوانه دوختره تا ، درجکه وَر ایسابؤ ، هاتو کی به فیکِر بوشابؤ ، خییابانه چول و آبا فاندِرستان دوبؤ .اونه پوشته سر ایتا جاهیل وجوانه پسر،کی اونیفورم لیباسه ،ایدانه ایداره ئنه دولتی یا دوکودابؤ، ایسابؤ، کی خؤ سییا سیبیلانا تاو دَئن دوبؤ ، بازین پرکناشه صدا مرَ بوگوفت: خاخور، تا دئرا نبوسته ، خبردارا بؤن، ته نظرا واگردان! بییا لوطف بوکن اَ پیلی شکم و کثافته مرداکا، جوابه رد فادَن،تو نانی اون چنقدربی همه چی وبی شرف ایسه ، خاخور جان! اونه درازه مچّه یا،فقَد بأ چاو فوکودان!بییا مِه سر مینّت بنن خاخورجان.خودا اونا بوکوشه .
– برار جان نتانم ، من اونا قول فادامه !
– خاخور جان،تِه جأ خاهش کوداندرم! آمه خانوادا رحم بوکن،تو ایتا نجیبه دوختر، جه ایتا پیلی خانواده یه موترم، ایتا تاصیل بوکوده،هسا چی،اون ایتا بی سره بی پا، ایتا نجسته آدم،جه ایتا کوچی خانواده یه پس فیطرت ! نادانه دوختر،تو بیلاخره بأ بفامی،کی اون ته مرداک بؤستنه ره، چاکوده نبؤسته.اون تِه لاقِتا ناره.مگر نانی چی کاره ایسه؟ ایتا غذا فوروشه سره گوذر، جه صوب تا شَو ، بمانسته کالباس و بپوخوسته مائی یا فوروشه ! مرداکه یه چچول باز و کولا بنخ!تو دیرزا صؤب اونا قول بدائی اونه زن ببی،ولی اون هَه دیشبا موقه یه فوروش آمِه آشپچه سرا،پنش تومن کولا بنأ،خبر ناری،تومامه اَنِه فیکران هَنِه کی،بدبخته مردومانه،جانه شیره یا فاکشه،بی چاره آدمانه خونا فودوشه.خاخور جان، تِه پیله فیکرانه انسان دوستی، تِه پیله ناجه یان،هَن بؤ ؟ بوگو بیدینم هَن بؤ ؟ راس بوگو، تو مگر آمِه ایداره رئیسه دفتر، میشایا دوس ناری ؟ چره ! … چره، دانم اونا دوس داری،ویشتر اونه فیکرا دری.میشا یَم ترَ دوس داره …خاخور ، جه براره حرفان ناراحتا بؤست.اَنه دیمان سورخا واست ، اَنه مچّه یا پَرکَناش دکفت،اَروسه دانه یان،جه اَنه چومان فوواست هتو مالوم بؤ،براره تیر،هدفابوخوردابؤ.برار وختی بفامست ، تیر هدفا بوخورده داره ، هونِه دومبال سرا ایدامه بدأ :
– تو تِه اَ کاره اَمرَ،هم ترَ،هم بدبخته میشایا،جه مئن بوردان دری…جوان جه غورصه، دکفته داره عَرَخ خوری! اَخ خاخور جان…خاخور جان! چی کودان دری؟! اَکوچه سره بقّال،خؤ کیفه پوله اَمرَ،تِه چومانا فوچا داره؟ گوشواره و دس بنده گؤلا خوردان دری؟عقشه پاکا،سرا دئن دری،دو دوتا چارتا واستی،ایتا آدمه گند و نجَسته، زن بؤستن دری؟ اون ایتا خؤ ایمضایا نتانه بوکنه! خاخور جان،فامی چی کودان دری؟جه اَشان گوذشته،بداخلاق و بدگِلم ایسه!خاخورجان،بییا تا دئرانبؤسته،ایتا لوطف در حَقه اَمان بوکن،جه شیطانه خره جؤر،بییا بیجیر! اَنِه براره صدا مئن،خَش دکفت،چَن بار خؤس بوکود.خؤ چومانه اروسه یا پاکا کود، اَنِه مچّه یا پرکناش بیگیفت .
– برارجان،دِ چاره ئی نی یه، دِ رایه واگردستن نارم. هَنَم ایسه، جه سفیلی و سگَردانی، ماندی بوکودامه،دِ نتانم مِه زیندیگی یا ایدامه دئن .
– خاخورجان،خیلی خُب!هسا کی کار به اَیا فارسا، هر چی دانم خَیَم تِه ره بَگَم! خاستمه، مه اِتراما، تِه وَربدارم هسا هرچی به،بیبه! بیاتره مِه آبرو بیشه، ولی مِه گولِه خاخورا،جه ایتابدبختی جیویزانَم،تانم اَ جانفیشانی یا ، تِه خوشبختی ره کودان ، خاخور جان ، گوش بدَن ، ئی چیزانی،جه تِه مرداکه آینده دانمه،اگر تو اوشانا بفامی دِ هی زمات،اونه ناما نخَئی بوردان،یأنی دِ همیشک،اونه دورا خط خَئی فاکِشان.تو نانی من ئی شَو،اوناکویابیدام ایتا نجَست و نا دوروسته جا اونا بیدام،کی نشا گوفتان! تانی فیکِر کودان، چی گَم ؟
– بوگو … کویا اونا بیدائی ؟
برار تا خؤ داهانا واکود کی اونه ره بیگه، ایتفاقی دکفت کی نتانست گوفتان.هَه موقه، ایدفا اوتاقه در وابؤست، ایتا کوچی زاک،چلک و چلانه لیباسه و کئنه چکمه اَمرَ، هاتو کی ایتا بسته یا خؤ دسانه مئن داشته،پئداببؤست ایتا صلیب،خؤ سینه سر فاکشا بأزین دوختره برارا بوگوفت :
– میتری ترنت یویچ، شمه ره سلام بَرَسانا و مرَ دوستور بدأ ، به شومان ، یکشمبه روزه عیدا موبارکبا بگم! ، اَ بسته یا فادا ، مرَ دوستور بدأ به شومان تقدیم بوکنم …
برار، خؤ اَخمانا دیچا، بسته یا جه پسر زاکه دس فاگیفت ، اَنِه دورونا فاندِرست ، بأزین بوگوفت :
– مثلن اَبسته دورون،چی تانِه دیبه؟حتمن ایتا بی خوده چی، م م م. مثله اَنکه قنده کلّه در ِه! عجب، قنده کّله ، ماصوله کارخانجاته درجه سه یه! اَن دِ چیسه؟اَ نَم چائی یه، اَه چی بویه بدی دیهه.چنتا کنسرو قوطی یه ساردین اَم ایسه. مرداکه یه اَخمق ، وازلین مه چی درد خؤره ؟ ایتا بسته، قاوه یم فادا داره.پوفیوز نانه من قاوه نوخورم ؟ قاوه ، آدمه جان ساقی ره ضررداره ؟ پاک اعصاب خوردا کنه! خاب، پسر جان ، تو بوشو تِه کاره دومبال ، جه قوله منم ، تِـــــه اربابا سلام برسان ! پسر زاک ، خَما بؤسته ، فوری اِتراما بجا باوره بوشؤ. خاخور بودو وَست ، خؤ براره دسانه بیگیفت ، مالوم بؤ ، براره تاووسا حرفان ، خیلی خاخورا کار بوکودابؤ. یأنی وَس بؤ، برار ایتا کلمه یم دِ ،جه خؤ داهان بئرون باوره ، دِ بقّاله کلک بکنده بؤ !
خاخور ، بی صبری مرَ براره دسانا تکان بدأ بوگوفت :
– بوگو . بوگو . چره ماطل ایسائی ! تو اونا کویا بیدابی !
– ای بابا،شومان زاناکان چنقدر دوچُکه وینجی یا مانید، من تِه امرَ شوقه بوکودم. من اونا ، هی جا نیدامه.خاب خاخور جان، خودا، ته پوشت و پنا ببه، خودَت دانی، هر کار ته دیل خَیه، تانی کودان .
برار هاتو کی قنده کلّه یا ، ناز دَئن دوبؤ ، ایتا آه بکِشا بوگوفت :
– ایشالا کی ، خوشبخت ببی خاخورجان .

نیویسنده : چخوف
واگرداننده : کاس آقا