جه سئلی سورخه ، دیمه کول آمِه شین ببوست…

کولا بنابون مِه سرا باده دس درد نوکُنه …

حیفه بـاهار بـایه ، اَمـان خوشکه دار بب…

مه ایتا رفِق که سالانه سال بؤ تهران ایس…

خَصه بخت « اوشکول » خوفته داره آغوز مغز…

وانَوَرس چی کودان دری با ایجازه چَف و ا…

ایتا همساده پسر دارَم ،خایلی چاخانه! ای…

ایتا سال تاوُستانه ، مِه خالا و خالا پس…

هسا دِ پاییزه کلاچ تا تانی تِه ره بولبو…

او خوشکه دارَم ولکی نارم تا پاییز فوکُن…