سقوط اصفهان، پایتخت پُرشکوه ایران به‌دست اشرف افغان در سال ۱۱۳۵ هجری (۱۷۲۲ میلادی) و حمله‌ی او به قزوین، دست‌کم از نظر حاکمان گیلان، تردیدی باقی نگذاشته بود که گیلان هم در معرض خطر است. بنابراین بنا به گفته‌ی تقریباً همه‌ی مورّخان، در یک شرایط ویژه بود که حاکم گیلان دستِ یاری به‌سوی روسیه دراز کرد. در این زمان، تهماسب میرزا دوم، ولیعهد شاه سلطان‌حسین پادشاه ایران از اصفهان خارج شده و در آذربایجان و اردبیل استقرار یافته و مدعی تاج و تخت بود. زیرا او به مصلحت دربار صفوی در آخرین لحظات محاصره به بیرون فرستاده شد تا بتواند کمکی به شکستن محاصره‌ی اصفهان نماید، اما او هم کاری از پیش نبرد: «‌بعد از آنکه محمود مردود [افغان] اصفهان را محاصره نمود، کار بر مردم تنگ شده از هیچ طرف کمکی نرسیده و از قزلباشیه و امداد همگی مایوس شدند، مصلحت را در آن دیدند که یکی از شاهزاده‌ها بیرون آوررده ولیعهد نمایند …