خط چهره مکتوب زبان است ،از این رو، تا حد ممکن باید بر قواعدی مبتنی شود که تلفظ دقیق گفتار را که در شکل رشته‌هایی از امواج صوتی ظاهر می‌شوند به خواننده انتقال دهد و نوشتن را ضابطه‌مند و خواندن را آسان کند.

جامعه ایرانی در سیر تحولات تاریخی خود پس از اسلام، خط عربی را با برخی تصرفات برای نگارش فارسی برگزید. این خط در نشان دادن برخی از مصوت‌های زبان فارسی محدودیت‌هایی دارد. به همین دلیل در دهه‌های اخیر فرهنگستان زبان و ادب فارسی و بعضی پژوهشگران برای انتقال درست‌تر کلمات و وحدت رویه در شکل نوشتاری پیشنهادهایی داده‌اند که می‌تواند برای دیگر گویشوران از جمله گیلک زبانانی که به دنبال سامان دادن به شیوه نگارش زبان قومی هستند، مورد استفاده قرار گیرد. این شیوه نامه برای ایجاد یک نظام نگارشی رسا و روامند قواعدی را برای نگارش متون گیلکی بر پایه خط فارسی و احترام به تنوع گویش‌های مختلف پیشنهاد می‌دهد.