گیلان در تمام ادوار تاریخی از جمله نقاط مهاجرپذیر بوده است. در قرن دوم هجری قمری اولین گروه از سادات علوی برای در امان ماندن از گزند خلفا و نائبان آن ها به منطقه گیلان مهاجرت کردند. در دوره صفویه کردهای رَشوَند (ریشوند) به فرمان شاه عباس اول در نواحی گیلان شرقی مستقر شده اند. نادرشاه افشار ایل عمارلو (آمارلو) را که از جمله کُردهای شمال خراسان بود، به ناحیه ای از ارتفاعات جنوب گیلان که در سمت غربی کوهستان الموت واقع است، کوچانید. در سال 1136ق/ ۱۷۲۴م. تزار روسیه به فرمانده نیروهای روس در گیلان دستور داد از ارمنیان و دیگر مسیحیان دعوت کند به گیلان مهاجرت کنند.