برچسب اهل رشت

مستم از وسعت ِخوش‌خاطره‌جنبانیِ تو هرچه از عاشقی آموختم ارزانیِ تو رنگ‌ ِ مهتاب ندارد کشش ِ روی تو…

پُر از شکوفه می‌شوم به خوشه‌ی نمای تو به کمترین‌ اشاره از شعاعِ دیده‌های تو در این مرورِ پُر تنِش،…

می‌رسد روزی که روی عرش نقاشی کنیم بر کفِ ویرانه‌های آرزو، کاشی کنیم فرش در سامانه‌های عشق اندازیم …

ناجه، قُرقُر، دیل کراَ هَل‌هَل زَنِه دیفارِ دس بی‌جانِ نُخطه، دارِه هف‌دونیا گب، پرگارِ دس کخ‌باوَ…

آفتِ هَرزرفتَن در مهمان‌سَرای بی‌حسابی ارتفاعِ رهیدن را ربود و زمان- با نسبیَتِ گریز، آماده‌ی گسست…

سر دوَسته حوضٚ جاَ تا دیل نخواسته سرفاکش بیرون باموم می میجیک وازا نوبوسته بیشتاوستم- کوئنه غوغا ه…

گفتم ننوازید که من نیمه‌ی سازم بی‌پرده نخوانید مرا تا بنوازم در دام ِ نواها اگر از پوشش ِ آوا- رنگ…