الو… آقای فولادی!-داستان
دیشَوا مِه موبایل زنگ بوخورد ، گوشی یا اوسادم بوگوفتم : الو …؟
بوگوفت : الو
بوگوفتم : بفرمائید
بوگوفت : آقای فولادی ؟
بوگفتم : باله ، بفرمائید .
بوگوفت : آقای فولادی ، شمه صدا چره اوتویه ؟
بوگوفتم: چتویه ؟
بوگوفت : خایلی فرق بوکوده .
بوگوفتم : مه صدایا وا بدن ، شمه اَمر چی یه ؟
بوگوفت ( خنده اَمرَ ) : جانه آقای فولادی ، شمه صدایا چأکن ، خَیَم شمه ره
گب بزنم …
بوگوفتم : مِه صدا هَتویه ، مه صدایا چی چأکنم …
بوگوفت : ببخشین مثله اَنکه اشتبا بیگیفتامه ، شومان آقای فولادی نی ئید !
بوگوفتم : نه ، آ جان اشتبا نیگفتائید ، من خوده آقای فولادی یَم .
بوگوفت : خایلی عجیبه ، شمه صدا کی … راس راسی شومان خوده آقای
فولادی ئید ؟ مَرَ کی باور نایه !
بوگوفتم : تاجُب ناره آ جان ، اَنقَد جه اَ روزیگار و اَ زیندیگی دس ،سختی بکِشامه
مِه روح و مِه اعصاب جه فولادم ، فولادتر ببوسته! بازم شومان گیدی من آ قای
فولادی نی یَم ! من خود خوده آقای فولادی یَم !
بوگوفت : آها ، اوتوئی گیدی ! هه هه … هه هه … اگه اوتوئی ببه ، پس منم
آقای فولادی یَم !!
بوگوفتم : صد البته !
اون خنده بوکود ، منم خنده بوکودم . بوگوفت : خوش وختم
بوگوفتم : منم
بوگوفت : شَو خوش
بوگوفتم : شمه شَو خوش !
