به بوسه ای دل مظلوم را به جا آور!
تـو آفـریـــده شـدی تــا کــه دلبــری بکنی
که مـن غلام تو بــاشـم که سروری بکنی
غلامــی تو بـــرایم شبیـــه یک گنـج ست
مبـــاد گنـج مـــرا سهـــم دیگــــری بکنی
شدم مریـــض تو شـــاید مـــرا در آغوشت
برای یـک شــب کــــــوتـاه بستــری بکنی
سخن بگو که به بـوی خوشش مرا هر دم
به ســوی خود بکشـانی و مشتری بکنی
اگر که خنـده کنـی، غنــج می رود دل من
اگر که اخم…، چه صحرای محشری بکنی
چگــــونه از تـو شکـایــت کنم؟ خودت بایـد
بــــرای ریـــش سفیـدان کلــان تری بکنی
مریـد آن لب و چشمـم، مریــد آن گیـــسو
فقـط تو لـایــق آنــی کــه رهبـــــری بکنی
به بــــوسه ای دل مظلــــوم را بـه جــا آور
ثــواب دارد اگـــر داد گستــــــــــری بکنی
