تو مام ِ گولان ِ نام « پامچال »

وختی عاشق بَبی

تانی تومام ِ گولان ِ نام َ

پامچال دوخانی

آینه داری َ دوبؤم

پامچال گولان ر ِ

مِه آینه مِه شعر

چندر گرزنه مرَ بگشت

چندر لانتی

چندر گُزگا مرَ دیمیشت

چندر راب مرَ والیشت …

من مِه شعر َ

جه کوی و کمندان گوذر بدأم

من تِه ر ِ دأرم آینه

فاندِر ترَ

چی دتابَسته

تِه کاس ِ چومان

خُب فاندِر

خُب

مرَ ماکیاول بیدین !

واگردان فارسی :

وقتی عاشق بشوی

می توانی تمام گُل ها را

به نام پامچال صدا بزنی

آینه دار گُل های پامچال بودم

آینه ام شعر من

چقدر «گزنه » مرا گزید

چقدر مار

چقدر قورباغه مرا شاشید

چقدر حلزون مرا لیسید …

من شعرم را

از کوه و کوهپایه ها گذر دادم

آینه دارم برای تو

ببین خودت را

چه تابیده است

چشم های آبی ات

خوب نگاه کن

خوب

مرا ماکیاول ببین !