شعر 2-1

بی تو

پا سوستا کونه شعر

برازه کشه

دوشاب خوری انگوشتا

شقا کونه.

وارش

رمشِ ِاودس ِکول

رامته نا شوستاندره.

برگردان:

بی تو

درنگ می کند شعر

روی پنجه ها می ایستد

انگشت اشاره را/بلند میکند.

باران

انسوی پرچین

جای پا ها را می شوید.