شعر 5-3
صبهسر
آسمان پیشانی وئچینی دم بو
آفتاب
می چومان توکتوک زئیی
با ویریزم
تی دسپنجه نان بو آرا
میدیما بوشورم
برگردان:
صبح سپیده/وقت بند انداختن پیشانی آسمان بود/آفتاب/به چشمهای من نوکنوک میزد/باید برخیزم/با عطر نان سرانگشتان تو/صورتم را بشویم/
