شعر 7-1

تنگامه نیشته تاتایی‌!
توکه‌توکه تام‌تولی
راوه کونه، را واکونه، را کونه…
راشی، اککو ایشماره:
جه نوا ایسان!
تا
نه، وا ایسان!

شب تیجه
تین‌تاری جا
تی جا
جیجا!

برگردان:

[در] تنگنا نشسته است تصویر!/قطره‌‌قطره سکوت/لبریز می‌شود، راه می‌گشاید، پیش می‌رود…/مسیر، دلهره می‌شمارد:/از نباید بمانی!/تا/نه، باید بمانی!/
شب بُرنده است/از تاریکی/از تو/زخمی!/