غربت من و زهرا کوچولو 2

بعدازاینکه مرداک از دنیا بوشو-ختم وهفتم وچهلم بیگفتام به خرج خودم یکمقداری پول هم زناک به ضرب وزورمرا-فاده-بعدازون زناک با-چشم گریان زهرایا-اوساد(برداشت) بوشوخوشانه روستا قبل ازرفتن ازاون قول فاگیفتم کی مرا-اجازه بدهه-گاه وگداری بوشام روستا زهرایا بیدینم…زناک هم سرسری قبول بوکود چون باور نوکوده که من فرصت ورغبت اون کارا بدارم-منم اونا بوگوفتام هروقت گرفتاری شیمی ره پیش بامو-یک جوری بمن اطلاع بده یا بیا بیمارستان مرا درجریان قراربده—؟!

ازمشهد تاچناران۵۵کیلومتر فاصله بو-ازاویا هم تا اوشانه روستا 50 کیلومتر-روزهفتم مرگ ناپدری زهرا-من اوشانه اقواما کی در مجلس شرکت بوکودابود-برسانم روستا-.واوشانه روستا راه یا۰

یاد بیگفتابوم-دقیقا”بیست وپنج روزازچهلم مرداک بگذشتابوکی من یکروزبعدازاینکی بوشام حرم امام رضا زیارت-ناخبره به یاد زهرا-دکفتام-انگارمراالهام بوبست کی بوشام روستا ویک دیداری ازاون-بوکونم تمامه اون مدتی کی اوشان بوشابود-فکرزهرا-از سرمن خارجا نوبوسته-مخصوصا”کی بفهمستابوم اون آواره ودر بدر-زلزله شمالا-ودرمشهدوکنارنامادری-بزگ شدن بارنج وفلاکت مصیبتی بزرگترازخودزلزله زدگی یا–مدام اونا-با می براره پیلا دخترمقایسه کودیمه-کی هونه(همان)سرامال(هم سن) بو-غم ورنجه زهراکوچولو-بدبخت وآواره کم کم کرا(داشت) می ذهن درون جای مصیبت سیما یا اشغال کوده!مخصوصا”وقتی که روزان شیمه بیمارستان سرکارو ازراهروبخش بیمارستان ردا-بوستمه(می شدم) تا بوشم قسمت رادیولژی-مریضان خردسالی کی-ازکمبود جا تو راهروبستری بود-مرابه یاد زهراتاوده-همش فکر کودیم کی امروز یافردا-ازبی بهداشتی مریضا به-وتازه اگرشانس باوردابه اونا بیمارستان-فارسانابید(میرساندند)چون اقوام اونه نامادری خیلی بی بضاعت وفقیربود/

خلاصه دیلا به دریا بزام وبطرف چناران راه دکفتام -عصرروز جمعه بو-منم بیکاربقول معروف بوگوفتام هم دیدن یاروهم زیارت شاه عبدالعظیم.اواخر تابستان بوچیزی به باز شدن مدارس نمانستابو -توراه فکرکودیم کی اون طفلک -مبادا-ازدرس ومدرسه بمانه…؟!

وقتی وارد جاده خاکی بوبوستام-دوطرف جاده تا چوم کارکودی باغ انگوربو-روستاییان مشغول کاربود انگورایی راکی بیچابود(چیده بودند)توی سبدهای بزرگ بارالاغ بوکودابود تاازوسط باغ به سرجاده برساند وازاویا-لابدبا وانت برای فروش راهی شهرببه-چیزی به روستا نمانستا بو-کی کنار جاده بداشتام (ترمزکردم)ازماشین پیادابوم-ازچندتا کارگر-کی به جاده نزدیک بو-ادرس باغ نامادری زهرایا-سوال بوکودام-با نشانی کی اوشان مرا-فاداداد(دادند)یک خورده هنوز باید جلوتر بیشابمه(می رفتم)-خلاصه باموم جلوتربداشتام-واپرس واپرس (پرسان پرسان)–اوشانه باغا-پیدا بوکودام(کردم)-اولین کسی کی به می چوم بوخورد نامادری زهرابوکی-کرا-انگورچایی (می چید)-عی تا پیرمرد-کمرفوشکسه(قوزکرده)هم زیردرخت زردالو-نیشتابوکراچپق کشه-تا مرا بیدی بشناخت-اخه روزختم ناپدری زهرا-اونا باماشین برسانابوم روستا-قبل ازینکی اونا- سوالی واپرسم-کرچه(بلند و شیرین) خنده بوکودوبوگوفت به به آقای دکترچی عجب-ازین طرفا؟!ازخوجا-ویریشت وباصدای بلند داد.بزا-زهرا-زهرا-بیا ببین کی اومده-؟!خواستیم دقت بوکونم بیدینم زهرا-ازکنار-کوی تا(کدام) بوته انگورآیا بیرون-کی پیرمردآمان ندا-مثل سونبول(زالو)-دوچوکست(چسبید)-مرا-حالا ماچ نوکون کی ماچ بوکون..هتو کی مرا بغلا کودابو–بازم -زهرازهرا کوده..وقتی پیرمرداک مرا-ولا کود-می چوم به زهرا دکفت کی بطرف من دوستاندوبو(می دوید)-خدایا-چی دیمه -طفلک نصفه جان بوبستابو-انگار-از-زغال چاه درون بیرون بامویا-؟!طوری آفتاب اونه سروصورتا-بسوجانابو-کی آدم جگر هفتا لا-اونه کباب-بوسته..طفلک طوری طرف من باموکی دنتانستام طاقت باورم-می گردنا خما کودم-تا بتانه مراماچ بوکونه-اونم خودوتا دستا-ازهم بازاکود-خشکه چوبا مانستن-افقی بداشت-درحالی که خوانگشتانا-مشتا-کودابو-خوصورتا به می صورت بچسبانی -دوتا ماچ آبدارازمی گونه بیگیفت-منم فقط می صورتا-این ور-اون ور بچرخانام-..با شیرین زبانی بوگوفت عمو جان نمیتونم بغلت کنم آخه دستام الفشه(خیس ازشیره انگور) -پیرهن سفید شما کثیف میشه- اولین باربوکلمه الفش(alefsh) -اصیل خراسانی ازون ایشناوستیم(می شنیدم)-طوری اون کلمه یا- شیرین ادابوکود-کی می کله درون بی نیشت-ذل بزام به اونه صورت آفتاب سوخته-اونم با خجالت مخصوصی-خوصورتا-بچرخانی-ومن اونا-نیم رخ تماشا-کوداندوبوم(میکردم)-می خون دریا به جوش بامو می دیله درون بوگفتام -کاش توهم تی خانواده آمرا-زیرآوار-بوشابی (میرفتی)-تی روزی بدنیا دوبو-برای فلاکت ورنج کشن(کشیدن) بمیرم تره-توچره-اتوبوبوستی(اینجوری شدی) لاکوی جان؟!توکویا-این خراب شده کویا-؟!هتو کرا-می دیل درون آه وناله کودیم کی صدای نامادری زهرا مرا به خود باورد-حواست کجاست اقای…سلام کردم-ازاون عذرخواهی بوکودام بعداز چاخسان واخسان(احوالپرسی)-زناک بفهمست کی من چیره سوختاندرما-(میسوزم)-قبل ازاینکی چیزی بگویم بوگوفت چکار کنیم-روستا۰همین بدبختی هاروداره!!خودش دوست داره بیاد سرباغتره(باغ)–پیرمرد گفت-بایداینجا همه کارکنند بابا جان-تاامورات بگذره-اینجا مثل شهرنیست-یک جوجه هم کلی برای کارادم افاقه است.دوتا قد قد که بکنه-خیلیه برای آدم-قربان دست بسیار -چه درخوردن چه درکار؟!فردامیخواد بره مدرسه هزارجورخرج وبرج داره.؟!نامادری زهراکی با کوزه کرا مره انگورشسته -درادامه حرفهای باباش گفت-این روستا که مدرسه راهنمایی نداره-بعدزهرایا-دوخاد(صداکرد)-بوگوفت زهراجان برو-ازداداش خواهش کن ترابا خودش ببره شهر-میری دخترم-مرا-دینی-(می بینی)-ازجا بجستام زناک درست می فکرا بوخاندابومنم درهمون فکربوم کی-چطوموفق ببم-اونا می آمرا-بوبورما-شهر-تا ازون فقر وفلاکت راحتا بوها؟! (بشود)اما با توجه به وضعیتی کی-داشتیم-تقریبا” کاری محال بو من تقریبا” ۲۲-۲۳سال سن داشتیم ولی هنوز ازدواج نوکودابوم ومجرد بوم-اونم دختربچه-هزارجور-حرف وحدیث ومشکلات دیگرسخت درافکاردرهم وبرهم بوم ودنبال راه چاره گردستیم-زهرا بوشو-ظرف انگورا-ازخونامادری فاگیفت باورد میره-دوتا دستی می جلو-صورت بیگفت-زناک اونا-تشربزابوگوفت -تعارف کن-یاالله مگرزبون تو دهنت نیست-زهرابوگفت” داداش جون بفرما–پیرمرد کی تااون لحظه به پا-(سرپا)عی سابو-می دوشا بیگفت-بوگوفت-عمو جان بیا زیراین درخت یکخورده بشینیم-منکه خسته شدم—– نامادری زهرابدو بدو-بوشو-اونطرفترکی کوزه نهابو(قرار داشت) عی تا بقچه رنگ ورفته بالشت مانندی باوردمره تا من اونه سر- بی نی شینم-می شلوارخاکی نبه-زهرایم-می طرف چپ-بپا-اسابو درحالی کی کرا نیشتیم-بوگفتام-زهراجان بخدا قسم ترا نشناختم-تو ظرف همین بیست- بیست وپنج روزاین شکلی شدی -صد درصد اینجا-ازبین میری-کاش قلم پام می شکست ونمی اومدم ترو ببینم پیرمرد گفت اگرخیلی دوست داری-وراست میگی خوب بردار با خودت ببربوگفتام-آخه باباجان-من چه جوری میتونم این دختربچه رو با خودم ببرم-مردم بمن بد وبیراه میگن.درطویله رو ببندی بلا نسبت دهن مردم بسته نمیشه!!مادر-زهراکه به جمع ما پیوسته بود-گفت داداش جان تو دوست داری زهراراباخودت ببری-یانه؟! گفتم به امام رضا-ازلحظه ایی که دیدمش دیگه نمیتونم برگردم شهر اما اینکار شدنی نیست-مگراینکه شما هم باهاش بیای باهم زندگی کنیم جای مادرمنم باشی!!-نامادری زهرا گفت-اگرمردم بخوان حرف بزنند منم که باشم حرف میزنندمی بینی که من هزارجورناراحتی ومرض دارم-بیام شهر خوب نیست-من روستایی هستم۵۰سال به بالا سنمه عمرموکردم-اگر بیام خونه تو بمونم همکارات که منوببیندشما خجالت میکشی-دیگه هیچ خانم دکتری حاضر نمیشه باشماازدواج کنه-گفتم مگه سرووضعت چه شه مادر جان-چرا این حرفا رو میزنی؟!

زناک بوگوفت-پسرجام سرو وضع من پلشته(زشت وناجور)-بدرد کلفتی کردن برای شماهم نمیخورم-اما دلم برای این طفلک میسوزه که ازدهن شغال دراومد افتاد دهن گرگ-منم خوشبختی اونومیخوام-ولی نمیتونم-به درد خودم موندم-۰والله اگر من دوسال دیگه عمر کنم با این عمرای حالا-بعدشم الان-تابستونه هواگرمه وباغا-یک رنگ وبویی به آبادی داده-چند تا آدم ووسیله می بینی-فردازمستون و هواسردی میشه-یک متربرف میادفقط گرگ وروباه ازاینورردمیشندحالا خودت میدونی-اقای دکتر-وردار باخودت ببرش-لااقل یک چایی برات دم میکنه-دوتا رخت میشوره-خوب بلد نیست اما کم کم یاد میگیره..؟!خودم میام گاه-گداری یادش میدم..گفتم مادرجان من که نمی خوام اونو برای کلفتی ببرم-مشکل جای دیگر است-پیرمرد بوگوفت-هان فهمیدم برای چی میگی-؟!ببین ما ازقدیم وندیم یک رسم تو آبادی داشتیم-البته تو شهرهم هست یک نامحرم که وارد خونه آدم میشد ومیخواست مدتی بمونه مثلا”به عنوان کارگرسرخونه-یا کار دیگه-ملای آبادی براشون صیغه محرمیت میخوند-تا اون بااهل خونه نامحرم نباشند-حالا شماهم اگرالله وکیلی میخوای بهش کمک کنی همینکاروبکن-معصیت شرعی اگرداشت گردن من این دنیا تا ان دنیا…وقتی بزرگ شد بد وخوبو فهمیدبعد خودش تصمیم میگیره چکار کنه–اما من اگر بدونم نیت قلبی تو چیه بابا جان-خیلی راحتر میتونم رهنمایی ات کنم..پیشنهاد صیغه محرمیت مرداک-مثل خوره به جانم دکفتا-بو(افتاده بود)-اخه اجور-آداب و رسوم کلی با-شهرودیارمن فرق داشته-اگرتوشمال اجورموضوع یاکسی در جایی مطرح بوکونه-مردم اونا ریزریزاکوندوخیلی بد داند-گفتم ببین بابا جان من با این بچه-۱۳-۱۴سال -اختلاف سنی دارم غیرازمهرومحبت برادروخواهری چیزی دیگر-تو دلم نمیتونه باشه به امام رضا”ع”قسم میخورم-که روی تخم چشمم مثل خواهرکوچولوم- ازش مراقبت میکنم-اما جریانی که شما گفتی چقدرجنبه قانونی داره-؟!

پیرمرداک بوگفت-دخترم برام تعریف کرده که همکارای تو خانم دکترا یکی از یکی خوشگل ترند-وبا جان ودل حاضرند باتو ازدواج کنند خودت ازدواج نمیکنی-برای ما که مسیله حله-تورجوع کن به قلبت قانون مانونو-هم ولش کن-اگر میخوای به این بچه کمک کنی بسم الله تا من راه حلشوبهت بگم-گفتم ازخدامیخوام پیرمرد- نامادری زهرا یا صدابوکود وتوگوشش چیزی بوگوفت-زناک زهرا دوشا-بیگفت-تکان بدااونا-سوال بوکود با داداش میری شهر؟!

زهرایم با خجالت درحالی کی خوانگشت شستا-خورداندوبو-زیر چومی مرانگاه بوکود-می دیل درون بوگفتام-کوچا-خاخوری-الهی تره بمیرم تی نگاه کودنه-تی اون معصومیت وغریبی ره-خداطوری مهر اون طفلا-تاودابو-می دیل-کی از-الان کرا-فکرکودیم بدون اون زندگی مره مشکلا-بعد روبه زهرا-بوکودام وبوگفتام-انگشتت مگه کثیف نیست؟!خودت گفتی الفشه!!ازدهنت بیار بیرون-بعدشم بگو بینم با داداش میای شهر-خوسرا-به حالت تاییدتا خوسینه رو بیجیر(پایین) باورد.گفتم-زهراجان خوب فکرکن-بعد جواب بده- دیگه هرگز نمی زارم بیای روستا-مامانت رو ببینی یا..نصف شب بهانه نیاری-بگی منوببرپیش مامانم-راه دوره الان بگم بهت باید بری مدرسه درس بخونی-خانمی بشی-همه چی برات میخرم-پیر مرد گفت اون بچه است چه میفهمه؟!-یکی دو روزبگذره-بهت عادت میکنه-آخه اینم که مادرحقیقتی تو نیست-دخترجان خوب فکر کن-اینجا فقط مادرت هست-وچیز دیگری نیست-بقیه اش بدبختی وفقروفلاکته-برودخترم با آقای دکتر-هوای ترو داره-به امام رضا قسم خورده خوشبختت کنه-والله اگرمنم جای توبودم رو هوا میزدم-شانس آوردی -بختت باز شده-شما باهم اهل یک آب و خاکید-اینم نصیحت من..؟!هرکس حرف زه-زهراهونا -نگاه کوده -دواره بوگفتام-زهراجان بامن میای شهر-پیش داداش میمونی گریه نمیکنی؟!نامادری گفت-نه برای چی گریه کنه-بایداز خدابخواد من باید گریه کنم که-ازاول تا-اخرسیاه بخت بودم وسیاه بخت موندم-بعداز۵۰-۶۰سال زندگی دوباره اومدم سر جای اولم-یالله یالله دختر بریم آماده ات کنم با داداش بری شهر-تا زناک اون حرفا بزا-زهرابدوا-گیفت طرف خانه—وای خدای من-اون با جان و دل راضی بومن ازون موقع نتانستیم بفهمم-الان ازاونه عکس العمل متوجه بوبستام-طفلک شایدم ازفشارکاربو-یا ذوق درس خواندن..

کم کم کرا-غروب بوهوسه(می شد)-اوشانم کارا تعطیل بوکوداد من ونامادری زهرابا پیرمردبطرف ماشین راه دکفتیمسوارماشین بوبستیم-بشیم روستا-اوشان وقتی پیادابوستاد(شدند)-زهراعی لنگه دمپایی زیرصندلی عقب ماشین گیر بوکودابو-مرا بطرف صندلی عقب خما-کودام اونه دمپایی لنگا-بیرون باوردام-زهرا کی پیادا بابو-ازبیرون درماشینا-بیگفتابو-خوپای لختا-ماشین درون باورد تادمپایا-پاکونه(بپوشه)-می چوم کی به اون پا دکفت-لاخ لاخ-بوستابو-کثیفم بومی جگرکباب بوبو-می دیله درون بوگوفتام اگر زنده بمانستام-دانمکی تره چی وا بوکونما.

فقط خدامرا-مهلت بدهه–زهرا کی بوشو داخل خانه..ازپنجره اطاق قشنگ تانستی(می تونست)مرابی دینه(ببینه)-چون نکه هنوز ازماشین پیادا نوبوستابوم-وقتی پنجره یا-بیدام-می سرا-ازشیشه باوردام بیرون-بیدام اطاق وسط به پا-عی سه(ایستاده)کراخولباسانا -عوضا کونه-مرتب خم وراست بوهه(میشه)-بیرونا نیگاه کونه-حسابی در پاس وپنجه من بو؟!

منم ازخوشحالی روی پا بند نوبوم-د-قید همه چی یا بزام-بوگفتام به جهندم مردم هرچی خواید بوگوید-خداخودش خبرازمی دیل داره کی برای چی -تصمیم دارم اونا -می آمرا بوبورم–صدای پیرمرد مرا ازعوالم خودم باورد بیرون-پسرم تو که هنوزپیاده نشدی-عه عه .عه..ترا بخدا-خجالت میکشی؟! بیای تو.؟!گفتم بابا جان مزاحم نمیشم باید بریم داره دیرم میشه….؟!ما که اینجا گاو شتر نداریم برات قربونی کنیم- یک بره هست الان گلوشو میبرم-یک شامی بوخوربعد برو-گفتم نه بخدا-امکان نداره-بزارم چنین کاری بکنی-بخدا قسم ناراحت میشم(بیچاره پیرمرد دار ونداردوتا بره وبزغاله بوخواسته عی تا برهیا مره سروابینه(سرشوببره) چقدرروستاییان مهربان وخونگرمد بخدا-توشهرکسی عاجور بذل وبخشش بلدنیه-اصلا”جگرشا-ناره چنین کاری بوکونه-بعد ازاون نامادری زهرابامو-خلاصه اونم خیلی تعارف کرد-قبول نوکودام بوگفتم:نه باید برم-شما فقط هرچه زودترزهرا جون منو حاضر کن–زناک خوآقاجانا-بوگوفت-بابا چی میگه آقای دکتر..؟!

مگه نمیخوای ملای آبادی رو خبرکنی–؟!شستم خبردارابوست کی موضوع چیا-؟!رو به اون دونفر بوکودام بوگوفتام-حق با شماست-ولی من نمیخوام-اون صیغه محرمیت توآبادی خونده بشه -باید بریم حرم امام رضا”ع”-هم لطفش بیشتره-هم من حواسم جمع ترکه طرف حسابم کیه؟!حالا من میریم-شماهرروزی که امادگی داریدبازهرا بیایید جلوبیمارستان باهم بریم-حرم امام رضا”ع”-قضیه رو انجام بدیم–نامادری زهرا گفت-هرطور میل شماست-پیرمرد گفت معلومه پسرجان تو خیلی حقی-انشاالله خدا خیرت بده-اما ازنظر من ومادرزهراهیچ موردی نداره من میگم این بچه روهمین حالا بردار باخودت ببر-تا اونموقع بهت عادت میکنه بهتره شایدم اصلا”توازون خوشت نیامدیا اون طاقت نیاوردبچه است دیگه نمیشه فهمید چتو بشه-من میدونم که الان دل تو دل تو نیست.وای خدای من احساس بوکودام این پیرمرد-به هرصورتی بوبوسته خوایه(میخواد)ازشرطفل راحتا به-بی انکه بدانه-درست کرا(داره)می دیله گبا بزا…؟!خلاصه اوشانه مرا قول وقراربنیم هفته دیگر همین موقع-بایم اوشانه دنبال-شب خانه بوخوسیم-صوب یا بعدازظهرهم بشیم حرم-….؟!خلاصه زهرا با یک ساک لباس-و با سرو وضع قبلی کی شهرعی سابو(بود)-کمی نامرتب ترراهی بوبست -بااوشان خداحافظی بوکودیم-به طرف مشهد راه دکفتیم وقتی جاده خاکی یا تماما کودام وبه اسفالت جاده قوچان مشهد فارسیم-هوا خوب تاریکا بوستابو-نیم ساعت با سواری تا مشهد راه بو.اگرشکلی پیش ناموبی-ساعت هشت ونیم باید فارسا-بیم خانه-هوتویم(همونجوری) بوبست-تو راه-حین رانندگی با زهرا کوچولو کی صندلی جلو-می پالی-(کنارم)-نیشتابو-سر گبا بازا کودام-بوگفتام زهرا جان-داداش رو دوست داری؟!

سرشو به حالت تایید تکون داد-بوگفتام-ببین عزیزم اینجوری نشد باید درست جواب بدی-آخه سرتکون دادن خوب نیست -دوما” من اصلا” نمیفهمم-دواره می سوالا تکراربوکودام بوگفت-بعله–کرچه خنده بوکودام -بوگوفتام-الهی داادش فدات بشه-قربون اون بعله گفتنت-من ازاین ببعد نمی زارم برای تو بدبگذره-خودتو بکش جلوتر-تو این آیینه سقفی جلو ت نگاه کن-ببین چی شدی-ببین آفتاب بیرحم با پوست سفیدت چکارکرده-میدونی چشمات چقدر گود-شده-چند کیلو تو همین بیست-بیست وپنج روزلاغر شدی ببین زهراجان-من داداش توهستم-ازاین به بعد بتو احتیاج دارم-تو باید همه کار یاد بگیری-چایی میتونی دم کنی؟!با شیرین زبانی جواب بدا-بلدوم-بوگوفتام-دیگه نبایدمشهدی حرف بزنی-بگوبلدم-من باید به تو گیلکی یاد بدم تا-برادروخواهری من وتوآمی ره گیلکی گب بزنیم و-برای همه معلوم بشه..زهراجان منم بخدا قسم مثل تو هستم هیچ کس وکاری اینجا ندارم-تو باید جای همه اونا رو -پرکنی-خوب دخترم-باشه خواهرکوچولوی نازمن؟!اونم خوب جواب ده.اونه مرا گب زیمه-تا ازفکرخانه ونامادری بایه بیرون-وقتی فارسیم خانه-خو ساکا -بنا-عی تا گوشه-پرسیدم کتابای پارسالتواوردی-؟!گفت نه-دو تا کتاب قصه-آوردم باخودم…اول اونه ساکا-هما فوکودام بیرون-لباس ویک جفت دمپایی کی داخل پلاستیک دوبو-دمپایی یا-فادام اونا -بوگفتام ببر-جلوی درورودی بگذار-بعد باهم بیشیم آشپزخانه-اجاق گازا-روشنا کودام-پارچا-فادام اونا-بوگفتام-بیا اینو ببر-ازشیرآب-پرش کن بیار-ازمن فاگیفت-بوشوطرف شیر-بعد درحالی کی می پوشت طرف اون بو-کرا درب سماورا اوسادیم(برمیداشتم)-با صدای بلند بوگفتام این سماور-اگر خالی باشه با دوتا پارج آب پر میشه-اگر جوش باشه- بایکی-چرا؟!چون من نمیزارم هیچوقت خالی بشه توهم حواستو حسابی جمع کن-اولا”انقدر پرش نکن که وقتی جوش اومدسرریز بشه-بریزه روی شعله اش وخاموشش کنه-وگاز خالی بیاد بیرون وآشپزخونه روپرکنه-توهم متوجه نشی-همونجوری کبریت بزنی-خونه بره رو هوا-زهرا جان فهمیدی یانه؟!اونکه پارچا پراب بوکودابو باوردابو(آورده بود)-می کنار دست عی سابو-بگفت نه خوب نفهمیدم-قبل ازاینکی پارچا ازاونه دست فاگیرم-حسابی اونه ره کف بزام-بوگوفتام-آفرین زهرا جان-صدآفرین-معلوم شدکه تو چقدرزرنگی-ادم چیزی روکه نفهمیده باید بگه-مخصوصا” این کارخطرناکو.خوب من بیخود ترا اینقدر ترسوندم من تنه پایینه این سماور-کندم-چون شمعکش خراب بود-وقتی خاموش میشد گازش اتوماتیک قطع نمیشد-باید یکی دیگه بخرم یا بدم همینو درست کنندمن ازاین سماور مثل کتری استفاده میکنم یعنی وقتی پرش کردم میزارم روی اجاق گازبعد گازوروشن میکنم شعله گاز هم نباید زیاد باشه-حالامن یکبارخودم انجام میدم تونگاه کن یادبگیر سماورا پراکودم-بنام اجاق گازرو-اونا با فندک روشنا کودام-بعد گفتم باید مواظب باشی وقتی جوش اومد-قوری را که قبلا” شستی..یهو گفت داداش جون-بقیه اشو بلدم-حالا بگو چای خشک کجاست؟!قوطی چای خشکا ازتو کابینت بیرون باوردام-فادام اونه دست بوگفتام پیمانه هم توشه-دوپیمانه.درحالیکه قوری اونه دست دوبو- مرا نگاه بوکود ولبخندبزا-انگار دنیایا-مرا فادادا(دادند)-بیدام کراآب سردا-دوکونه قوری درون-بوگفتام -وای وای-دیدی حواست پرت شد-اینکه هنوزجوش نیامده..خدای من چقدر خجالت کشید-گفتم نکنه ازمن میترسی-ها؟!زل بزابو-می چومانه-ایزه بلندتر بوگفتام-ازمن میترسی؟!گفت نه-بوگوفتام-نه کی زهراجان؟!بوگوفت داداشی جان.اخی می دیل غش بوکوداونه گبه ره.بوگوفتام خوب حالا بیا بریم -توهال-بعد بامویم توهال بوگوفتام-همه جای این خونه رو بلدی-چون عینه همون واحده شماست مو نمیزنه–حالا بیا برو تو حموم لیف هست حسابی دست وصورت وبشور-لیف بزن-پاهاتو تا زانوقشنگ بشور-بعد حاضرشو باید همین الان بریم بازارتا دیرنشده-تایم بیگفتام ساعت ۹وده دقیقه بو-بوگفتام ده دقیقه فرصت داری تا آماده بشی-گفت داداش جان چایی چی؟!

گفتم آفرین دخترم تو چقدر زرنگی ماشاالله-این دفعه خودم اماده میکنم-البته مهم نیست-دم میکنیم میریم بعد میایم میخوریم-فعلا” تو بروسر-وصورتت روبشوراون رفت توحموم- منم آب جوش بامو بوعی تا چایی نپتون بخوردام.ظرف یکربع زهراحاضرابو-بیشیم-اول خیابان خسروی-ماشینا -بنام داخل پارکینگ-وراه دکفتیم بازارد-۹ونیم شب بو-بازار هم حسابی داغ-مردم همه درجنب وجوش خریدبرای سال تحصیلی جدید-بودبا وجودیکی هنوز ده پونزده روز -تا اول مهر وقت بو..؟!بوگفتام زهراجان-من نمی دونم چی باید برات بخرم-بجز کفش وبلوزوشلوار-توخودت باید بگی من چی بخرم وچی نخرم-۵۰هزارتومن هم پول می امرا بوبوردابوم(برده بودم)-زهرا بوگوفت:داداش جون=من همه جور لباس دارم-مامانم گفته تو برو من هفته دیگربرات میارم-فقط مانتووکیف مدرسه ندارم-قند می دیله جا-آبا بوست-خداراشکر بوکودام کی طفلک در فکر مدرسه یه….؟!

بوگفتام-لباسای قبلی رو-ولش کن-من میخوام ازنوک پاتا فرق سر نو نوارت کنم-مانتو وکیف هم برات میخرم-تو فقط انتخاب کن کارت نباشه آبجی گلم-بعد باهم بیشیم داخل مغازه-عی تا دختر خانم فروشنده غرفه بوتیک بو-اونا دوخاندام(صداکردم)و موضوع یا-اونه شرح بدام کی می کوچا خاخورا(خواهرکوچک) خوایم همه چی بیهینما-(بخرم)-اون تا- ته- پی به ماجرابوبورد- عی تا قلم وکاغذ باورد-یادادشت بوکود-فروشگاه غلغله بو-ولی من اونا-قول انعام چله چاق بدام تا -آمرا زودتر راه تاوده(بیاندازد)- خلاصه من به پا بیسام(سرپاماندم)زهراکوچولوهی بوشواطاق پرو -وبامو بیرون تاهوسا(آنموقع)-برای یک نفر دیگر چیزی خرید نوکودابوم!!(نکرده بودم)-لباسهای زیر-با جورب وروسری هرکدام دوتا-لباسهای روهم یکی-خانم فروشنده مدام پیرهن- کفش وشلوار-آورده مرا نشان ده-وگوفته-اقا این رنگی خوبه؟!

منم گوفتمه-بخدا قسم نمی دونم-خودت ببین خوبه-یا خودش خوشش میاد-شانسی کی باوردابوم خوب جایی بیشابیم-همه چی داشتید بجز یکی دوقلم کی قراربوبست روزی دیگربیهینم آمی پولم ته بکشابو-تازه خانم فروشنده بوگوفت چون اونه مدرسه امسال عوضا به یا-وابتدایی نیا-رنگ روپوشا-باید مدرسه اعلام بوکونه-وامان سرخود نتانیما-بیهینیم(بخریم)-دخترخانم فروشنده مرابوگوفت چمدان لباس داره؟ْ!بوگوفتام نه بگفت.تامن این لباسا روبراش بخروبیا-بوگوفتام خیلی ممنون که منوراهنمایی کردی.خلاصه موقعی که واگردستیم(برگشتیم) خانه- نزدیک ساعت۱۲شب بو-زهرا اول بوشو آشپزخانه-سروقت چایی- با صدای بلندبوگفت-داداش جونم-اینکه خاموش شده منکی-چمدانا-بازا کودان دوبوم بوگوفتام-روشنش کن-من خودم خاموشش کردم-آخه وقتی ازخونه میخوای بری بیرون-بایدهیچی روشننباش-فهمیدی زهراجان؟!

بوگوفت بعله بعد بامو وسط سالن می روبروچهارزانو بزابوگوفتام- اجازه میدی-لباساتوتماشا کنم؟!لبخند ملیحی بزا وبوگوفت-آره؟!

بوگفتام-اینجورمواقع باید بگی خواهش میکنم-اختیارداری؟! آفرین زهراجان-خدادانه کی چقدرازخرید لباسان خوشحال بو-اما به روی خودش ناورده-احساس کودیم-ازسر شب تا الان طفلک-ازاین رو به اون روبوبوسته-اخه زاکان تازه-کفش ولباسا-دوستدارد-مرا یاده وقتی کوچیک بوم-می آقاجان میره کفش ولباس هیی(میخرید)تا صبح مراخواب نیگیفته-کی روزابه یا-اوشانا دوکونما(بپوشم)-می دوستانا نشان بدما وخدا دانه کی امشب من چقدر خوشحال بوم-انگارتازه ازمادربدنیا باموم-خلاصه اونشب وقت نوکودام تعلیم غذاچاکودان واشپزیا-شروع بوکونم.ازبیرون غذای اماده فاگیفتابوم-بعدازشام مختصر وصرف چای-من به زهراکوچولو شب بخیربوگفتام وبوشام بوخوفتام-اونا سفارش بوکودام-عی تا پتو با تشک وبالشت-اوسانه-هروقت اونا خواب بیگفت-اطاق خواب بوخوسه-قبل ازخواب هم ازکتابخانه کوچکی کی انتهای سالن بو عی تاکتاب قصه اوسانه بخوانه.منم از شدت خسته گی مثل آدمهای مرده کله بنام-بوشام- ادامه دارد