مِه آوال
بـوجــور آمــؤنــدره بـاز گــول ِ پـونه
تِــه اون سورخ لبانه خیس ِ سونه
چِرِه واستی بوخورم غورصه و غم
تِــه مــاچـی تـا مِـه آوالَ چاکـونه !
واگردان فارسی :
باز هم گل پونه دارد در می آید
آن لبان ات مثل توت وحشی تمشک است
چرا باید غم و غصه بخورم
وقتی که بوسه ات ، حال ام را می سازد !
