گوله نرگس
زنده‌یاد «سید محمد عباسیه کهن» از شاعران برجسته گیلان است که علاوه بر سرودن و چاپ چند مجموعه شعر پارسی1))، به گویش مادریی خود (گیلکی) شعر سروده است.
اشعار ایشان بیانگر طبع روان و اعتقادات صاف و زلال اوست و در جایی جایی اشعار گیلکی اش، آداب و فرهنگ زندگیی مردم گیلان موج می زند. همین …
گوله نرگس
سروده‌های گیلکی : سید محمد عباسیه کهن
ترجمه و انتخاب از : محمد پرحلم
چاپ نخست1387
شمارگان1000 نسخه
گوله نرگس
گوله نرگس! چره می ور نامویی؟
بنفشه سبزابو، آخر نامویی
گوله لاله، اَمی طفله مانستان
بَزِه باغه کشه پرپر، نامویی
داره پاجیر علف سبزابو آخر
تی رافا بِئسَه جاده سر، نامویی
می دیله، آب و جارو- خیلی وخته
بَزِم، اما می خانه در، نامویی
اَمی لوتکا کره غرقه بِه مورداب
ایسایی غرقه به بِختر؟ نامویی؟
بوگوفتی کی آیم شیمی نجاتِه
بَزین آیی می قبره سر، نامویی!
منبع : حوزه هنری
