الو… آقای فولادی!-داستان

دیشَوا مِه موبایل زنگ بوخورد ، گوشی یا اوسادم بوگوفتم : الو …؟

بوگوفت : الو

بوگوفتم : بفرمائید

بوگوفت : آقای فولادی ؟

بوگفتم : باله ، بفرمائید .

بوگوفت : آقای فولادی ، شمه صدا چره اوتویه ؟

بوگوفتم: چتویه ؟

بوگوفت : خایلی فرق بوکوده .

بوگوفتم : مه صدایا وا بدن ، شمه اَمر چی یه ؟

بوگوفت ( خنده اَمرَ ) : جانه آقای فولادی ، شمه صدایا چأکن ، خَیَم شمه ره

گب بزنم …

بوگوفتم : مِه صدا هَتویه ، مه صدایا چی چأکنم …

بوگوفت : ببخشین مثله اَنکه اشتبا بیگیفتامه ، شومان آقای فولادی نی ئید !

بوگوفتم : نه ، آ جان اشتبا نیگفتائید ، من خوده آقای فولادی یَم .

بوگوفت : خایلی عجیبه ، شمه صدا کی … راس راسی شومان خوده آقای

فولادی ئید ؟ مَرَ کی باور نایه !

بوگوفتم : تاجُب ناره آ جان ، اَنقَد جه اَ روزیگار و اَ زیندیگی دس ،سختی بکِشامه

مِه روح و مِه اعصاب جه فولادم ، فولادتر ببوسته! بازم شومان گیدی من آ قای

فولادی نی یَم ! من خود خوده آقای فولادی یَم !

بوگوفت : آها ، اوتوئی گیدی ! هه هه … هه هه … اگه اوتوئی ببه ، پس منم

آقای فولادی یَم !!

بوگوفتم : صد البته !

اون خنده بوکود ، منم خنده بوکودم . بوگوفت : خوش وختم

بوگوفتم : منم

بوگوفت : شَو خوش

بوگوفتم : شمه شَو خوش !