امامزاده ابراهیم

امامزاده ابراهیم مشهور به شاهزاده ابراهیم تنها نقطه‌ای است که می‌توان در آن کوه، جنگل، رودخانه، ییلاق وکوه‌های پوشیده از برف را در یک زمان مشاهده کرد. این بقعه متبرکه در 35 کیلومتری جنوب شهر شفت در دل کوهستان و در روستایی با معماری خاص چوبی واقع شده است.

معماری خاصی که باعث شهرت جهانی این منطقه شده است. ساختمان های تا 6 طبقه که تنها مصالح به کار برده در آن چوب است پذیرای میهمانان و گردشگران در منطقه ای ییلاقی و با طبیعتی تحسین برانگیز است وچشم هر بیننده ای را به خود جلب می‌کند.

خانه های روستا از چوب ساخته شده و فاقد درب و پنجره هستند. معماری خانه‌ها به شکلی است که از طرفین باز بوده و بعضا توسط پارچه و یا گونی و یا توسط مسافران پوشیده می‌شود.

این روستا همه ساله مخصوصا در ایام تابستان با هوای خنک و طبیعت زیبا پذیرای مسافران زیادی است و قرار گرفتن بارگاه امامزاده ابراهیم(علیه السلام) و در فاصله ایی کم امامزاده اسحاق(علیه السلام) این منطقه را به قطب زیارتی غرب گیلان تبدیل کرده است.

بنای امامزاده، در طی سال‌های دراز، چندین بار بازسازی شده است. در حال حاضر این بنا، به مساحت ۳۰۰ متر، در چهار طبقه احداث شده و شامل مسجد، صحن، سرویس بهداشتی، مهمانپذیر و فضای باز است.

از مهم‌ترین جاذبه های طبیعی روستای امامزاده ابراهیم، جاده مسیر دسترسی به آرامگاه امامزاده است. این مسیر از جلگه‌ای زیبا با شالیزارها، خانه ها، رودخانه ها و کوهپایه های جنگلی عبور می‌کند و در انتها به روستای امامزاده ابراهیم می‌رسد.

جاری بودن رودخانه ای از ارتفاعات کوه‌ها در دل روستا باعث تقسیم شدن آن به دو قسمت شده که توسط پلی به هم متصل شده است.

در بالادست روستا هم ریزش آبشار در محل هایی بصورت طبیعی و یا مصنوعی ایجاد آبشارهای زیبایی کرده است.برای رسیدن به این آبشار کافی است مسیر رودخانه را به سمت بالادست رودخانه و حدود 500 متر ادامه دهید

قدیم‌ترین اثری که نگارنده، نامی از امام‌زاده ابراهیم(علیه السلام) را در آن مشاهده کرد، کتاب «ولایات دارالمرز ایران ـ گیلان»، نوشته‌ هـ .ل. رابینو، کنسولیار انگلستان در رشت از سال 1906 ـ 1912م. است. هنگامی که رابینو از رودهای شفت سخن می‌راند، اشاره‌ای به یکی از رودها می‌کند که از «امام‌زاده ابراهیم(علیه السلام)» واقع در بالای طالقان سرچشمه می‌گیرد. (ص 235)

بعدها دکتر منوچهر ستوده که در سال‌های میانی دهه 1340 ش. به این منطقه سفر کرد، در کتاب ارزشمند «از آستارا تا استاراباد» در خصوص این بقعه و امام‌زاده نگاشت که: مردم آن سامان برای امام‌زاده ابراهیم(علیه السلام) احترامی فوق‌العاده قائل‌اند تا جایی که احدی جرئت سرقت و دزدی در آن دهکده را ندارد. شاید این باور مردم، امام‌زاده ابراهیم(علیه السلام) را به «ابوالفضل گیلان» مشهور کرده است. آقای دکتر ستوده در ادامه به نقل از کتب تاریخی متقدم می‌نویسد که شرح حالی از امام‌زاده در دست نیست، ولیکن آنچه به صورت سینه‌به‌سینه در بین گیلانیان مشهور و مقبول است، این است که آن بزرگوار از فرزندان حضرت امام‌موسی کاظم‌(علیه السلام) می‌باشد که در این منطقه مدفون است و ملجأ و پناهگاه دردمندان و زوار خویش است.

در ابتدای دهه 1350 ش. دو محقق فرانسوی به نام‌های «مارسل بازن» و «کریستیان برمبرژه» نیز که برای مطالعات و تحقیقات مردم‌شناسی به گیلان و تالش سفرکرده‌ بودند، هر کدام در کتب خویش به فراخور از امام‌زاده ابراهیم(علیه السلام) شفت نکاتی را یادداشت کرده‌‌اند