ایتا گیلکی شعر کوچی زاکانه گیلان ره (پاپولی )

پاپولی یَم ، پاپولی یَم ، پاپولی

پَر دارمَه ، بال دارمَه گول گولی

پَر زنَمه گولانِـــــه سر نیشینم

پامچال گول و سورخ گول و سومبولی

پاپولی یَم ، پاپولی یَم ، پاپولی

پاپولی یه مِه پئر و مِه مارمَه

غورصه مَرَه ، غمه مَرَه قارمَه

نَفَس زنم عطره گولا اودوشَم

مِه کار هَنِه تا کی نَفَس دارمَه

پاپولی یَم ، پاپولی یَم ، پاپولی

بادا بیگید تا جه مِه وَر دورا به

چره واسی مِه زیندیگی شورا به

چره واسی دورشینه خاک و آشخال

مِه دونِه چومانا دیبه پورا به

پاپولی یَم ، پاپولی یَم ، پاپولی

مِه مار ، مِــــه ره لالا خانِه گیلَکی

من دانَمه « توسه » چیسه ،« لیلَکی »…

شادی مَرَه پورا کُنه مِه دیلا

شادی دارم آسه مانِه پیلَکی

پاپولی یَم ، پاپولی یَم ، پاپولی

واگردان فارسی :

پروانه ام ، پروانه ام ، پروانه

بال و پرم نقش و نگار دارد

پر می زنم و روی گل ها می نشینم

گل پامچال و گل رُز و گل سُنبل

پروانه ام ، پروانه ام ، پروانه

پروانه ی پدر و مادرم هستم

با غصه و با غم قهرم

با نفس کشیدن عطر گل را می نوشم

همین کار من است تا زنده ام

پروانه ام ، پروانه ام ، پروانه

به باد بگوئید تا از من دور شود

چرا باید شور بختی زندگی ام باشد

چرا باید خاک و آشغال را پراکنده کند

تا در چشمان من بریزد و کور شوم

پروانه ام ، پروانه ام ، پروانه

مادرم برای من لالائی، به زبان گیلکی می خواند

من می دانم که « توسه » و « لیلکی » چیست

[مادرم ] دل ام را پُر از شادی می کند

به قد و اندازه ی آسمان شادی دارم

پروانه ام ، پروانه ام ، پروانه