خانه به دوش

تو که از دیدن هر منظره دلخواه تری
می توانی به نگاهی دل ما را ببری

وصف زیبائی تو در همه جا پیچیده
پرده از چهره بینداز که از ماه سری

تو همان جنت موعودی و تنها یک دم
روی ما کاش که بگشایی از این باغ دری

توئی آن نغمه ی زیبا که به هنگام اذان
از گلوی همه ی مأذنه ها می گذری

چِقَدَر ندبه کنان رو به افق خیره شویم؟
کاش می داشت دعامان سر سوزن اثری

مثل هر روز نشستیم بیایی اما
نوعی از خانه به دوشی ست همین بی خبری

بهترین لحظه ی عمر است بیاید روزی
که ببینیم چو خورشید به ما می نگری