خاک بَتِه کلاس ِ سر
مِه و تِه خط نخانِه
تو ایتا فارسی گو
من ایتا کالِ گیلک
هَی ایفاده فُکنی و مَـرَ گی
تو نوأ مجلس ِجأ گب بزنی
آمِه آبرویَ بوری
دال به دال هَی مَـرَ گی
تَه دیگَ
با « پلا سوخته » نیگی تو
مُهره یَ
دِ واسی « مُورخه » نیگی تو
چِره گنجشکَ گی آخر «چی چی نی » …
نوأ لهجه بدأری
تِه کلاس بیجیر آیه !
بفامستم هنَ من
که دِ مِه خط و تِه خط
هچ نخانِه
تِه مَــرَ قارمه قار
چِره تِه ماری زوانَ
کـَـرأ پاک جخترا دی
خاک بَتِه کلاس ِسر !!
واگردان فارسی :
من و تو خط راه مان با هم جور در نمی آید
تو یک فارسی گو
من یک گیلک خالص و ناب
هی افاده می آئی و به من می گوئی
تو نباید در محفل حرف بزنی
تو آبروی ما را می بری
پشت سر هم هی به من می گوئی
باید به ته دیگ پلو
« پلاسوخته » نگوئی
به مُهره نباید
« مورخه » بگوئی
چرا آخر به گنجشک
« چی چی نی » می گوئی …
نباید لهجه داشته باشی
کلاس ات پائین می آید
همین را من فهمیدم
که دیگر خط من و تو با هم
به هیچوجه دیگر نمی خواند
با تو قهرم ، قهر
چرا زبان مادری ات را
داری کاملا” فراموش می کنی
خاک بر سر کلاس آمدن تو !
