قصیده کلده
خوشا کلده و وضع بی مثالش
ئی سم دلخوش همیشه با خیالش
داره کلده خوره بالا و پایین
نبه پیدا- زمینه رو -مثالش
اونه هف دغنان مانند دریا
گل الوده ولی آب زلالش
هزار و سیصد و پنجاه و شش- من
باموم دنیا ولیکن در شمالش
آمی خانه بو جنگله وزنگه
کی دیل ترکانه–واوووی شهالش
شاهال هم در قدیم عنده مرام بو
آمی مرغ و خروسا–بی خیالش
آمی جا و-*اوشانی جا–عی جا بو*(جن و پری)
بو یوخلا*–با می پیر–پریانه و آلش*(صمیمی)
خلاصه چی بگم در وصف کلده
کی جوده*–می زبان در وصف حالش(الکن)
نیه هیچ کلده ایی بی کنیه القاب
حسین سیبیل وکول کولی –جمالش
حسن گرم آلت* و—وردنگه شعبان*(فلفل )
یوخا–میکی -و داداجان گوزالش
مامی -شله بهار-ولانتی سید”سیدمار-ها“
ابول چاخسید-میکی-ناصره تالش”کیفور
عی سه یک دانگ تهران کلده ایی شین
بوشه از کلده با اهل و عیالش……….؟!
کلنگ پای تخ-؟!کلده بوخورده
خودش دیره* ولی در بخت و طالعش*(خرابکاری)
ننابی سربسر-گر بر الاغش
بوهوسته- کلده ایی یم–خوش بحالش
روشن فومنی-کلده-۱۳۷۵
