چرب ِ دسکلاَ

الو! خروسخوان بخیر حاجی”حافظ”!
خیالِ هَلاچین ِ سر نیشتِه‌ای-
یا الهام ِ تفت ِ مِئن خاک ِشیر خورداندری!؟
تَرا جانِ تی “شاخه‌نبات”
اِیچّی واپَرسم راستشاَ بوگو!
چُطو بُبو اَن‌همه پادشاهانِ مَرهَ
رندانه بینیشتی، ویریشتی،بَزِه‌ای
بوخوردی، فوکودی، فیشادی
تِه رِه کرچِ چاپلاَ بزِه‌اید
الانَم کی شاکوشی‌یه-
چربِ دسکلاَ زنید!؟
جواباَ فادَه به اُ رانیشان:
رشت، لطف‌آباد، حاج “غلامحسینِ”پسر- “موسَن” ببخشید! “پاد” ؛ کی کورم‌کلاچم زَنِه داد.

برگردان:

کف زدن جانانه

الو! صبح بخیر حاج”حافظ”!/ برسرِ تابِ خیال نشسته‌ای؟-/ یا در میان تفتِ الهام، داری خاکشیر می‌خوری!؟/ ترا به‌جان “شاخه‌نبات”ات!/چیزی می‌پرسم راستش را بگو!:/ چطور شد با این‌همه پادشاهان/رندانه نشستی، برخاستی، زدی/ خوردی، ریختی، دور انداختی/ برایت کف زدند!/ اکنون هم که هنگامِ شاه‌کُشی است-/ دست جانانه می‌زنند!؟/جواب را به این آدرس بفرست!:/ رشت، لطف آباد، پسرِ حاج”غلامحسین”، محسن/ببخشید! “پاد”، که چشم‌بسته و بی‌محابا داد می‌زند.

کتابِ “الو…!؟”
شعرطنز گیلکی (شُخی شعر)
محسن آریاپاد