گیله مرد زاک و زوکیم

گیله مَـــــرد تِـــــه زینــدیگـانـی ، پئیزه

دِ کـَـــرا تِــــه ایشکـَره خاش ، جیـویزه

آسَه مـــان ، وارَش ِ بـــــدبختــی واره

کـَــرا بـــدبختی یــا ، تِـــه سر دیمیزه

تَــرَ سختـی یـان ِ وینجی دوچــوکست

غم ِ خرمگز تِـــــه ور ، بــــه ویــــز ویزه

های کفی های ویریزی، غورصه نوخور

چره جه غورصه تِه دیل ، به جیز جیزه؟

گیله مَــــــردِ زاک و زوکیم ، تـــو بــدان

گیله مَــــرد بــــه گیل کفِــه ، باز ویریزه

« کاس آقا » قــــوربان تِـــه شعر بَشَم

یـــا ایتــــا جوالدوجه یــا چـــوملیــــزه !

واگردان فارسی :

گیله مرد ، زندگی تو پائیز است

دیگر استخوان های نازک تو دارند از هم جدا می شوند

آسمان ، باران بدبختی می بارد

دارد بدبختی را بر سر تو می …اشد .

سقز ِ سختی ها بر تو چسبیده اند

خرمگس اندوه در نزد تو ، وز وز می کند

هی می افتی و هی برمی خیزی ، غم مخور

چرا از غصه دل ات سوزان است ؟

تو بدان که فرزند و زاده ی گیله مردیم

گیله مرد به گل می افتد ، باز برمی خیزد

« کاس آقا » فدای شعر تو شوم

یا سوزن جوال دوزی است یا نیشگون است !