گیلکی زوان

بمیرم جان مار..تی اون زوانه

(مادرجان قربان زبانت بروم)

می دستا -گی فتنو–تاتی گودانه

(وقتی راه رفتن یادم میدادی)

زوانه.. گیلکی مرا-بدی ش یاد

(بمن زبان گیلکی یاد دادی)

بدم افسوس همه ذر ا-برباد

(ولی زبان مادری را بباد دادم)

زوانه مادری دشتی محبت

(عجب محبتی در زبان مادری بود)

مرا جخطراشو..او خورمه صحبت

( گفتگوی گیلکی خوبت رافراموش کردم)

می دیل تنگا تی اون گیلکی نازه

(دلم برای نازونوازش گیلکی ات تنگ شده)

بوشم-قوربانه اون چومانه غازه

(میگفتی قربون گردن درازکودکم* شوم)

تی اون قدوقواره -رات* مو ره

(میگفتی فدای چشم وموهای صافت*)

شیرین -مار-وآقاجان -گفتگو ره

(با شیرین زبانی مادرو بابا میگفتی)

مراگوفتی-پسر تی جانا-قوربان

(بمن میگفتی پسرجان قربانت شوم)

بوخوره تی بلا-ماره سره تان

(بلایت بخوره کاسه سرمن)

تی دیل خواسته ببی دایم می قوربان

(بمیرم برایت مادرجان- که فدای من شدی)

بیامرز -ای خدا– می جانه مارجان

(خداترا بیامرزد-مادرجان)

======================

بجارمرزان سر-من بوم وسمبول*

(روی کرت شالیزار-من و زالو*)

به خون تو- ودوشتن* هردو مشغول…

(به نوشیدن* خون تو مشغول میشدیم)

می چومان مست شیر..آلوده خواب

(بعدازشیرخوردن -خوابم میگرفت )

گیلگی خواندن و گرمه کیشه* تاب

(توی آغوش* گرمت برایم گیلکی میخواندی)

لالا لای بوخوسه* می جان “روشن”

(با لالا لالایی میگفتی بخواب*.روشن جان)

بیجار-آموندرم چور.*.نوا—شون

(ای شالیزار-دارم میام-مبادا…خراب* شوی)

دره تا شالقوزه–می دونا- پاچول

(پاهایم تا زانو-توی گل ولای است)

بوخوسه مرزه سر-می پسره گول

(روی کرت شالیزاردسته گلم بخوابه)

تی لالا-گوتنم- لبریزه خواب بو

(لالایی خواندنت خواب آور بود)

هزار وار-بختراز گهواره تاب بو

(هزاربار بیشترازتاب دادن گهواره)

تو هرچی سال بسال ویشتر-بویی پیر

(هرچه پابه سن میگذاشتی و پیرترمیشدی)

تی شیرا خوردیمه–هی بوستیمه شیر

(منکه شیت را میخوردم–شیرتر میشدم)

می گوش دشکسته-وقت نوجوانی

(وقت نوجوانی حسابی بگوشم فرو رفته)

باکاراچی کاران–تی لیلی خوانی

(باکارگرای شالیزار آوازی که میخواندی)

مرا خب حالی بو ستی تی زوان هم

(زبانت-راحسابی می فهمیدم)

گیلکی خواندنو -لحن و بیان هم

(زبان گیلکی با لهجه وبیان شیرین)

“تی لیلی لیلی یو- لیلا را میخوام

(“لیلی لیلی لیلی- لیلا رو میخوام لیلی)

سیه چومان بلندبالا رو میخوام”

(آن قدبلند-سیاه چشم را )(تصنیفی که زنهای شالیکارمیخوانند)

مرا با او- مکافات گب بدی یاد

(باهزارمکافات بمن گیلکی یاد دادی)

بدام جه بی خیالی هما-برباد

(من با سهل انگاری همه را فراموش کردم)

گیلکی یم مریضه ناخوش احوال

(زبان گیلکی هم اینروزها-حسابی بیمارشده)

نگوییم نیشتاویم عا سال به او سال

(درطول سال نه گیلکی میگویم ونه میشنوم)

نها گیلکی لهجه رو به قبله

(لهجه و زبان گیلکی روبه موت است)

زاک و زوک عاجزه از یک تا جمله

(همه ازتلفظ زبان مادری عاجزشده اند)

کرا “اینگیلیسی” زاکان گیرید یاد

(گیلانی ها به بچه های خود انگیلیسی یاد میدهند)

با “اسپیک انگلیش” گیلان به آباد؟؟؟؟

(فکرمیکنندبازبان انگلیسی گیلان آبادترمیشود)

تمام -گیلکان کشکی- الیکی

(خودم هم افسوس -الکی وبی توجه)

چیره جخطرا دان* لفظ گیلکی؟!

(زبان مادری گیلکی ورشتی را فراموش کردم)

====================

سوم اسفند۱۳۸۷-مشهد