شعر 1-1

وختی کی
درد
تاما نیگیره
تامه تامتولی
درد گیره
درد
خاچکا به کلمه ان ِدس
کلمه
ایی سر
کلم به
ایی ور
تا
زرخاشه کاغذا
چؤرنلا چؤ کونه
چره
چیلیکا .
درد
یانی
پابوز گیره کی/ کی
تی چان ِسر نیشته
چنگازه داره
تی چیلیکا.
درد
یانی
سراندگی.
درد
یانی
هیکی نئسا تی رافا
فرشتانی کی تی شانه سر نیشته بون واخابا شؤن.

برگردان:
وقتی که/ درد ارام نمی گیرد/ سکوت ِ خاموشی/ درد می گیرد.
درد/پوست می اندازد در دست کلمات/کلمه از یک سو/ کرم می شود/ از سویی دیگر/ خم میشود/ کاغذ را می گزد/جَوهر را از پای در می اورد/
می چرد / گلوگاه را.
درد/ یعنی/ کژدمی که روی شانه هایت نشسته است/ گلوگاهت را در چنگال دارد.
درد/ یعنی بی پناهی.
درد یعنی/ کسی به انتظارت نیست/فرشته هایی که روی شانه ات نشسته بودند بخواب رفته اند.