شعر 7-3
وارش
کولا گیفته تول ابران
ای‌لنگ پا وشتن‌دره
اونه لب جا خنده واره…
_آموندرم… آموندرم…
زمین رافایی ره
داران آبدی ره
روخانان ناجه ره
سبز توم بجاران چوم سو ره
برگردان :
باران/ابرهای تیره را به دوش گرفته/روی یک پا می‌رقصد/از لب او خنده می‌بارد…/_در حال آمدنم… در حال آمدنم…/برای انتظار زمین/برای خمیازه درختان/برای حسرت رودخانه/ برای نور چشم جوانه‌های سبز برنج/
