میرزا علی کیا

کارکیا میرزا علی (متولد ۸۴۷) شاه کیایی بیه پیش بود. او پسر کارکیا سلطان محمد اول بود و پس از فوت او در ۸۸۳ به حکومت رسید.

در دوره حکومت او شاه اسماعیل یکم، بنیانگذار سلسله صفوی در هشت سالگی به لاهیجان، پایتخت کیاییان آمد. اسماعیل تا آن زمان از آموزش شیعی بی بهره بود و پیرو طریقت غالیانه پدرش شیخ حیدر بود. موقع کشته شدن پدرش، شیخ حیدر، او یک سال بیشتر نداشت و مادرش عالم شاه بیگم مسیحی بود. برادرانش نیز به دلیل خویشاوندی با ترکمانان آق قویونلو، از مذهب آنان یعنی تسنن پیروی می‌کردند.

کارکیا میرزاعلی همیشه به آنها احترام می‌گذاشت و به نوشته منشی بوداق: «کارکیا میرزا علی، برای او مکانی مرغوب تعیین کرد و همواره در مجلس در کنار او بود». کارکیا در پاسخ به سفرای رستم بیک آق قوینلو برای تسلیم کردن آنها، اظهار بی اطلاعی از وجودشان می‌کرد. رستم میرزا که از وجودشان در لاهیجان مطلع شد کارکیا را تهدید کرد که گیلان را خراب و کشتار می‌کند ولی نتوانست. کارکیا که خود را پیرو دستورها مولایش علی و اسماعیل میرزا و صوفیان همراهش می‌دانست قسم یاد کرد فرزندان حیدر در گیلان حضور ندارند. به نظر می‌رسد این داستان را خاندان صفوی برای ربط دادن وی به آل علی ساخته باشند. آموزه‌های شیعی اسماعیل که از لاهیجان آغاز شد در آموزش شیعی او مهمترین نقش را داشت.