فریدون پوررضا – آواز
فریدون پوررضا در ۳ مهر ۱۳۱۱ در لشت نشا متولد شد و در ۲۳ فروردین ۱۳۹۱ در شهر رشت چشم از جهان فرو بست. تحصیلات ابتدایی را در مدرسه ناصر خسرو به پایان رساند و سپس در مغازه پدر به آرایشگری پرداخت.
او از استادان آواز یونس دردشتی، سعادتمند قمی و غلامحسین بنان آواز ایرانی را آموخت و در سال ۱۳۳۳ کار تعزیه را به همراه علی به کیش آغاز نمود. او در همان سال نمایشنامهای برای تئاتر و اجرای آن در سالن سینمای لشت نشاء نگاشت.
شش سال بعد در آزمون خوانندگی رادیو گیلان رتبه اول را کسب کرد و بهطور رسمی به عنوان خواننده شروع به کار نمود. از اردیبهشت ۱۳۵۰ همکاری با تلویزیون را آغاز کرد؛ و در همان سال به عنوان پژوهشگر آواهای بومی و با همراهی مشاهیر فرهنگی و هنری ایران سیمین دانشور، محیط طباطبائی، منوچهر آتشی، محمود عنایت، ایرج افشار و دیگر استادان برجسته دانشگاه تهران به لندن سفر کرد.
وی در سال ۱۳۶۷ همکاری اش را با اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی ایران به عنوان کارشناس موسیقی آغاز و در همان سال کنسرتی رادر رشت برگزار نمود.
از آن تاریخ به بعد به ترتیب در شیراز، همدان، آلمان، رشت و تهران به اجرای برنامه و کنسرت پرداخت. دو کاست میگیلان و گیله لو آثار بعد از انقلاب اوست. در سال ۱۳۷۹ تیتراژ و متن سریال پس از باران را اجرا و یک سال بعد مقام اول موسیقی در فیلم و سریالهای کشور را از آن خود کرد.
فریدون پوررضا برداشتی متفاوت از موسیقی فولکلور ارائه دادهاست. او از ملودیهای دیلمان، گالش و گیلک در این راه استفاده کرد. او با تحقیق در زمینه موسیقی، بسیاری از ظرفیتهای موسیقی گیلان را رشد داد و به گیلان و ایران معرفی نمود.
تحقیق و گردآوری و انتشار اجرای کل آواهای گیلکی از دیگر فعالیتهای این خنیاگر – پژوهشگر موسیقی بهشمار میرود که بهسفارش انجمن موسیقی وقت انجام و در نزدیک به شش ساعت منتشر شد.
همچنین در آوازهایش، خاطرات کودکی با مادرش را هم خوانده است. دو سیدی پس از درگذشت وی به بازار آمد که گلچینی از کارهایش بود.
وی منظومهدان هم بود که داستانهای طوایف مختلف مردم شمال را حکایت میکرد.
عضویت در شورای فنی و آموزشهای آزاد موسیقی وابسته به ارشاد ،عضو هیئت داوران همایش دیلمان شناسی – شرکت در این همایش و اجرای آواز در تابستان ۱۳۸۴ و تألیف کتاب موسیقی فولکلوریک گیلان بهعنوان طرح پژوهشی از دیگر فعالیتهای او بهشمار میرود.
فریدون پور رضا در ۸۱ سالگی در ۲۳ فروردین ۱۳۹۱ در رشت درگذشت.
فعالیتها
پس از انقلاب دو کاست میگیلان در سال ۱۳۷۵ و گیلهلو در سال ۱۳۷۷ بر جای مانده که از بهترین اجراهای فولکوریک گیلان و ایران به شمار میآید.
در کاست میگیلان، آوازها و ترانههای:
۱-صوبه عیده
۲-می گیلان
۳-رعنا
۴-آواز عزیز نگاری
۵-ناز برداشته
۶-تیتی کو تیتی
۷-آسیه خانم
۸-آواز هیبت
۹-کوترکو
۱۰-گول ناز
۱۱-آواز پشت کوهی
۱۲-حیرون حیرونه
و نیزدر کاست گیلهلو، آوازها و ترانههای:
۱-نیل بزأ دسمال
۲_گوسن دوخوان
۳-نر آبخور
۴-هیلوی
۵-یه قل دو قل
۶-گیله لو
۷-جان گیلان
۸-لیلی ماری
۹-آواز گارهسری
۱۰-هوهو
۱۱-اهوی زاکان
۱۲-ولگ ریزی
۱۳-جان لیلی
فعالیتهای او بدین شرح است:
چاپ مقالات تحقیقی در گیلان نامه و دیگر جراید -بابودن
همکاری با جهانگیر اشرفی ودکتر علی عبدلی در گرد آوری «موسیقی گیلان و مازندران» است که اجرای کل آواهای گیلکی بر عهده وی بود. (این پژوهش به وسیله انجمن موسیقی ایران در ۶ نوار تکثیر شد و در تمام فرهنگ سراها موجود میباشد)
عضویت در شورای فنی و آموزشهای آزاد موسیقی وابسته به ارشاد
عضو هیئت داوران همایش دیلمان شناسی- شرکت در این همایش و اجرای آواز در تابستان ۱۳۸۴
تألیف کتاب ارزشمند موسیقی فولکلوریک گیلان به عنوان طرح پژوهشی.