قصیده کلده

خوشا کلده و وضع بی مثالش

ئی سم دلخوش همیشه با خیالش

داره کلده خوره بالا و پایین

نبه پیدا- زمینه رو -مثالش

اونه هف دغنان مانند دریا

گل الوده ولی آب زلالش

هزار و سیصد و پنجاه و شش- من

باموم دنیا ولیکن در شمالش

آمی خانه بو جنگله وزنگه

کی دیل ترکانه–واوووی شهالش

شاهال هم در قدیم عنده مرام بو

آمی مرغ و خروسا–بی خیالش

آمی جا و-*اوشانی جا–عی جا بو*(جن و پری)

بو یوخلا*–با می پیر–پریانه و آلش*(صمیمی)

خلاصه چی بگم در وصف کلده

کی جوده*–می زبان در وصف حالش(الکن)

نیه هیچ کلده ایی بی کنیه القاب

حسین سیبیل وکول کولی –جمالش

حسن گرم آلت* و—وردنگه شعبان*(فلفل )

یوخا–میکی -و داداجان گوزالش

مامی -شله بهار-ولانتی سید”سیدمار-ها“

ابول چاخسید-میکی-ناصره تالش”کیفور

عی سه یک دانگ تهران کلده ایی شین

بوشه از کلده با اهل و عیالش……….؟!

کلنگ پای تخ-؟!کلده بوخورده

خودش دیره* ولی در بخت و طالعش*(خرابکاری)

ننابی سربسر-گر بر الاغش

بوهوسته- کلده ایی یم–خوش بحالش

روشن فومنی-کلده-۱۳۷۵