گیلانه خورم خوراک

نــوخــورم شوره کــــولی ، تـورشه تره

خــــورمه پیتزا ، هــاطـــــو تـــا خرخره

گیلانـِــه ، خــوررم خوراکا نــــوخــــورم

خاکـــه عالَـــــم ، مِــه سره مئــن دره

بـــاقلا قـــاتـــوقــا دینَــــم ، رم کنـــمه

مِـــــه سرا فوکوفت مِـــه مـاره ، کتره

جــــه آغوز قــاتوق ، فـیـــراری بُبَسم

تا چاکود مِـــــه مـــار ، بکشام ئیجگره

مـــیرزا قاسمی بیـدام ، تورشا وَسم

مِــــه مـارا بوگوفتمه : چــــی خبره ؟

ایزه یـاد بیگیر ، غــــــذایـــانِــــه جـدید

کُئنه غــــــذا ، دیـل و دومـاغــا بَـــــره

ماره دس غــــذا ، نـوخوردمــــــه مَـــرَ

زخمــــه مـــاده ای بیگیفــته ، نَخبـره

تـورش و شیرین دِ مَـــرَ حرام ببوست

کا خوشی فی وه جه مِه دوماغ پَره!

واگردان فارسی :

نمی خورم کولی(ماهی کوچک) شور و غذای ترش تره

پیتزا می خورم همینجور تا خرخره

غذاهای خرّم گیلانی را نمی خورم

خاک عالم برسرم ریخته شده است

خورشت باقلی را که می بینم رم می کنم

مادرم کفگیر را بر سرم کوبید

از خورشت فسنجان هم فراری شده ام

تا مادرم درست کرد ، فریاد کشیدم

میرزا قاسمی را که دیدم ترشرو شدم

به مادرم گفتم : چه خبر است ؟

قدری درست کردن غذاهای جدید را یادبگیر

غذاهای قدیمی آدم را از دل و دماغ می اندازد

غذای دست پخت مادر را نخوردم ، مرا

ناگهان زخم معده ای گرفت

دیگر ترش و شیرین بر من حرام شده است

خوشی دارد از لبه های بینی ام پائین می ریزد !