فاطمه ، فاطمه بؤ

فـــاطـــمه زن بـــــــؤ ، مگـــــــر زن ، هَچینه

روزیـگـــــــار ِمـــــأر ، اوجــــــــور دِ نیـچینـه

غــورصــه خـورده علـــی واستـی ، فــاطمه

نتــــــانستِه ، علـــــــی دردا بیــــــــــدینـــه

جـــــه خــــؤ دامــان ، شــیر ِ مَرداک سرادا

کــــــــربـــــلا صئــنه یــا ، تــــا خُب دیـچینـه

شمشیر ِ جـــــیر اون ِ زینب ،شـــــیر ِ زن

حــــــــرف ِ حقّــا بَزنــــِــه ، چــــوم فـــوچینه

حضــــــرت ِ مــامــــدا ، اَبتــــــر گــــوفتیــدی

فــاطمه بوگـــوفت : مِـــــه کوثر تِـــــه شینه

خــؤ پئــــــر ِ مــأر ببؤست ، خاخـور ببؤست

تـــــا اون ِ زخمـــــان ِ دیــــــــــلا ، اوچـــــینه

زن تانِـــه درد بَبــه ، تـا کـــی حقیقت نیمیره

بَبه اسبا ب بازی تا ، هـــرکسی اونَ بیهینه

فــــاطمه ، فــــاطمه بــــؤ ! کــــی بتـانست

حـقّ ِ واستـی جــه خـوشـی ، دیــل وابینه

کـاس آقایا فـاطمه ، جـه تِـه نظـر دورا نُکُن

فاطمی شاعـر ِ گیلک ، جــه گیلان زیمینه .

واگردان فارسی :

فاطمه زن بود ، مگر زن بیهوده است ؟

مادر روزگار نمی تواند دیگر ، آن چنان زنی بزاید

فاطمه ، به خاطر علی غصه دار بود

نمی توانست درد علی را ، ببیند

از دامان خودش ، شیر مردی رها کرد

تا خوب صحنه ی نمایش کربلا را ، بچیند

زیر شمشیر ، زینب او شیر زنی بود

تا چشم فروبندد و حرف حق را بزند

به حضرت محمد (ص) ، ابتر می گفتند

فاطمه گفت : کوثر من از آن توست

برای پدرش ، مادر بود و خواهر بود

تا زخم های او را از دل اش برچیند

زن می تواند درد باشد ، تا حقیقت نمیرد

می تواند اسباب بازیی باشد ، تا هرکسی او را بخرد

فاطمه ، فاطمه بود ! که توانست

به خاطر حق و حقیقت ، از خوشی اش دل ببُرّد

ای فاطمه کاس آقا را ، از نظرت دور مدار

شاعر فاطمی گیلک زبان ، از سر زمین گیلان است .