ارمنیان گیلان

موقعیت طبیعی گیلان ونیز نزدیکی آن با روسیه ، همواره این بخش از سرزمین کشور عزیزمان ایران را ، از موقعیت ویژه ای برخوردار کرده است .

این موقعیت را ، از قرن هفدهم میلادی به روشنی در لا به لای متون تاریخی و اسناد ومدارک دیگر به گونه ای ملموس و مستند می توان مشاهده کرد . درهمین محدوده زمانی و بعد از آن ، با رفت و آمدهای اروپائیان از راه گیلان به ایران ، این ناحیه با گامهایی سریع -و بیشتر موافق با حیات اجتماعی خود -به سوی زندگی نوین حرکت کرد. چنان که در همین کتاب خواهد آمد ، تجارت ابریشم ، آغاز تحولی در زندگی اجتماعی گیلانیان بود…

ورود اولیه و سکونت ارمنی‌ها در نواحی شمالی ایران و استان گیلان به دوران حکومتی شاه‌عباس باز می‌گردد که در حدود ۲۴ الی ۲۷ هزار خانوار ارمنی جهت زراعت و پرورش کرم ابریشم به این منطقه کوچانده شدند، اما به علت بیماری‌های صعب‌علاج و ناسازگاری با آب و هوای شمال موجب مرگشان گردید که تنها پنج الی شش هزار خانوار از آنان باقی ماند. در همان دوران و امروزه مرکز تجمع و سکونت ارمنی‌ها در مرکز استان، رشت و سپس بندرانزلی است، ولی در سایر شهرهای گیلان نظیر لاهیجان، لنگرود، رودسر، فومن و تالش نیز اقلیتی از ارمنیان در دوران گذشته سکونت داشتند. اشتغال آنان در بخش‌های تجارت، صنعت، ادارات دولتی، پزشکی، مشاغل آزاد و هنر بوده‌است

نویسنده: علی فروحی – فرامرز طالبی
ناشر: گیلکان
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 360
اندازه کتاب: رقعی – سال انتشار: 1377 – دوره چاپ: 1