دسته محمد فرخ طلب فومنی

عشق گاهی شبیه لبخند است خنده کن خنده ات خوشایند است بیش از این قند احتکار نکن عمر آدم به خنده ات ب…

در کنارت نیستم اما فراموشم مکن خط مکش بر خاطراتم گنگ و مغشوشم مکن در نگاهت اصفهان و در تنت شیراز ه…

من بودم و انتخابی بی هر سوال و جوابی نه آتش و نه کبابی حتا گناه و ثوابی تا آنکه او در کمین شد با ع…

  از کل جهان یک نظر لطف تو کافی ست هرچیز به جز توشه ی مهر تو اضافی ست ابلیس از آن روز که مهرت…

بیا پرنده ی کوچک! بیا به خانه ی من! قَدَم به چشم گُذار و نِشین به شانه ی من! من از گلوی تو صد شعر …

  برای من بکن کوتاه امشب دامنت را هوا گرم است وا کن دکمه ی پیراهنت را زدم بر سیم آخر، عزم خود…

  پر از دردم نمی خندم بگو با دل چه باید کرد؟ که من خشکم تو بارانی بگو با گِل چه باید کرد؟ کمی…

می آید و در پشت سرش روز دوان است می تابد و بر ظلمت شب بار گران است انگار انار از رخ او وام گرفته ا…

تو که از دیدن هر منظره دلخواه تری می توانی به نگاهی دل ما را ببری وصف زیبائی تو در همه جا پیچیده پ…

رخساره ی شیرینِ تو خورشید درخشان! هر روزِ جهان روشن از این چشمه ی تابان! در زمزم گیسوی تو موجی ست …