در چنبر روایت
این گوشه‌ای از همان راز بود که می‌پرسید: چگونه نویسنده شده‌اید؟ شاید این‌گونه دیدن نوعی خودآزاری باشد. چه باک که اینطور باشد. چون شهادت دادن بدون گوشه‌گیری و انزوا امکان‌پذیر نمی‌باشد.
در این صورت است که آدم از خود می‌پرسید: این نوشته‌ها گویای فکر تازه‌ای هستند؟ معلوم است آدمی مثل من که به خودآزاری عادت کرده، اینطور جواب می‌دهد: نه، گویای فکر تازه نیستند. هنر با درد و رنج شکوفه می‌دهد که تو فاقدش هستی.
