رشت در آیینه‌ی تاریخ

هرچه دایره تمدن، وسیع‌تر و ابزار کار بشر کامل‌تر و تندتر و تیز تر گردد، دگرگونی چهره شهرهای باستانی سریع تر خواهد بود. وسایل تمدن جدید و زندگی ماشینی، به سرعت قیافه شهرهای کهن سال را تغییر می‌دهد. شهر رشت، در شمار شهرهایی است که این سلسله پیوسته را در خود داشته و در پهنه تاریخ ایران زمین، جایگاه والا یافته است. خیزش ادیبان و محققین و مورخین و علمای بزرگ، بر پایه حلقه‌ها و انجمن‌ها و جمعیت‌های مختلف، مراودات و مجالست ادبی در این خطه، آفرینش آثار بدیع و شاهکارهای ماندگار، جملگی در کارنامه درخشان رشت چشم اندازی می‌کند. توقف در گذشته مذموم و انقطاع از آن ناصواب و بازماندن از کاروان زمانی خسرانی جبران‌ناپذیر است.

شهر رشت مرکز استان گیلان می‌باشد و در جنوب غربی دریای خزر قرار گرفته است. هوای آن در تابستان گرم و مرطوب و سنگین می‌شود. شهر کنونی رشت در ابتدا قصبه‌ای میان دو رودخانۀ «گوهر رود» و «سیاه‌رود» بوده است که واحدهای مسکونی پراکنده‌ای، در فضای جنگلی و باغ‌های مرکبات آن، به دور مسجد یا بقعه و مزار بزرگواری شکل گرفته و هستۀ اولیه و قدیم‌ترین بخش شهر را به تدریج شکل بخشیده است. در خصوص وجه تسمیۀ رشت، نظرات گوناگون مطرح شده است و عده‌ای معنای آن را «فروافتاده»، «درگودی قرار گرفته» و «خاک‌روبه» دانسته‌اند. به باور بعضی نیز چون این شهر نسبت به برخی از شهرهای گیلان، مانند رودبار و لاهیجان در گودی واقع شده، از این رو به این نام خوانده شده است. زبان اصلی مردم رشت، «گیلکی»، یکی از شاخه‌زبان‌های فارسی میانه یعنی زبان پهلوی (پارتی) است. در کتاب حاضر وضعیت جغرافیایی، تاریخ عمومی و ویژگی‌های انسانی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی رشت به تفصیل بررسی شده است.

 

یک پاسخ ارائه کنید