شعر 2-3

سوفره واشاد
– گولدان ناشتی /
خاطران ِجا
ایچی
اویر بو _
کوچه ا
تا
او گولسکی بودؤ وست.

نانم
چو تؤ با بینویسم
زبان مرا
جی پیتا نده.
“رافا ایسام”……..

برگردان:

سفره پهن کرد /
– گلدان نداشت
از خاطرات
چیزی
گم بود _
کوچه را تا انتها دوید.

نمی دانم / چگونه باید بنویسم/ زبان/ جایم نگذارد
“در انتظارم”