لاجونی گب/ واژه های اصیل لاهیجانی133

لاجونی گب/ واژه های اصیل لاهیجانی
به قلم؛ محمود اصغری
نویسنده کتاب نگاهی به مردم شناسی لاهیجان

نونَ تیمْجُون= نان تَمیجان

گفته اند و جایی خوانده ام که، “تمیجان” ،برگرفته از فراز گیلکی” تو، می جانی“، یعنی؛ ” تو جان منی” بوده است. چراکه این نان پُر طرفدار، داری لطافت و لذت است و خواهان فراوان دارد.

_ تیمْجُون= نانی به همین نام؛ “نان تیمیجان”، که از مقبولیت و شُهرت زیادی برخوردار می باشد.
_ نان خور= کتایه از خانواده تحت تکفل است.
_ خونِ نون اَور= کنایه از پدر خانواده است. کسی که مسئول اداره خانه و خانواده می باشد.
_ نونَ خُلفه= یکی از انواع نان های محلی و روستایی گیلان
_ کَدو نون= نان کدو/ یکی از نان های پُرطرفدار گیلان
_ دَس کَلا= کف زدن
_ دَس رسونِنُ= میل کردن/یک تعارف قدیمی لاهیجانی
_ دَس بَرَسون= میل کنید
_ چیز کمُ خورده نَشَنَه/ لاجونی تاروف= یک تعارف لاهیجانی/ چیز کم را نمی شود خورد! / در واقع چیز کمی نیست و صاحبخانه، سنگ تمام گذاشته است!
_ آب داغ= در تعارف لاهیجانی های قدیمی، منظور چای است؛ ” تعارف از سر فروتنی”
_ پیچانَک= بیسکویت
_ حَلْوه= حَلوا