گول فوروش(۳)

ایستکان زرخ‌ِ زرخ بو، مِه رِه ولی شیرین بینیشته‌بو، شیرین. خاب می شین بوبو نیویشتن خوراک نیویشتن، راه هتو، چاه هتو، نانوایی صف سَر… نان رِه شعر فادنم نانوایا! نانوا نیگا زرخِ زرخ . خانه فارسم، می‌دس شعرِ جا پوره، نان جا خالی. هرچی کشم می همساده گول فوروش جایه!
( سالِ ۹۷ )

برگردان:

استکان، تلخِ تلخ . به دلِ من اما شیرین نشسته بود شیرین. خواب‌ام شده نوشتن، غذایم نوشتن، راه همینطور، چاه همینطور، در صف نانوایی هم…برای خرید نان به نانوا شعر می‌دهم! نگاه او تلخِ تلخ. به خانه می‌رسم، دستم پُراز شعر، خالی از نان. هرچه می‌کشم از دست همسایه‌ی گُل‌فروش من است! ( سالِ ۹۷ )