لاجونی ایشتو زئین 15
ایشتو زئن= درلفافه سخن گفتن/به در می گویند و منظور این است که “دیوار” بشنود!
در گویش لاهیجانی، به گفته کنایه آمیز، ”ایشتو زئن” گفته می شود و این کنایه ها در حضور آن کسی که منظوراو است، به کار برده می شود.
به قلم و با پژوهش؛ محمود اصغری/نویسنده کتاب نگاهی به مردم شناسی لاهیجان
*******************************
موضوع ؛ لاجونی ایشتو/ دیله ناجه وی-تَن ( آرزوی دل را برآورده کردن)
لاجونئین، هر وقت خوان بگون ؛ ” می دیله خواسته هَن برسَم” ، ایشتو زئینن و گونَن؛ “ می دیله ناجه، هَن ویگیرم“، ده حسرت نَکَشَم.
ناجه= خواسته/آرزو/حسرت
ویگرم= بردارم
برگردان فارسی= لاهیجانی ها، آن گاه که می خواهند بگویند ؛” آرزوهایم را برآورده کنم. ” ،” حسرت رسیدن به یک خواسته را به پایان برسانم. “، با کنایه می گویند؛ ” خوان، می ناجه ویگرم”
راستی، شمه چه ناجه ای دانین؟
*******************************
صویر ؛ گَمَج و نوخون
لاجونی گَب / زبونزده ؛” گَمَج، خوشه نوخونه پیدا کونه!”
گَمج= دیگ سفالی
نوخون= درپوش سفالی دیگ
لاجونئین،از او قدیم ندیمون، هروقتی خواسَن بگون؛” کبوتر با کبوتر/ باز با باز-کند همجنس با همجنس پرواز”.
ایتو گوتَن: “گَمَج، خوشه نوخونه پیدا کونه!”
برگردان فارسی= گَمج(دیگ سفالی)، سرپوش( نوخون= سرپوش سفالی) مناسب خودشو پیدا می کند.
این ایشتو زئین، مترادف اینم ایسه که گونَن: آو، گوداله گیر اَبَنه/ کور، دیواره!
شمه جون، ساق بَبون
