لاجونی گَب/ واژه های اصیل لاهیجانی37

لاجونی گَب/ واژه های اصیل لاهیجانی
به قلم؛ محمود اصغری
نویسنده کتاب نگاهی به مردم شناسی لاهیجان

مَفنگی= معتاد

_ خُرَم=  خوب
_ خود-خَه=  خودبین
_ خود-خوری-گودَئن=  خود خوردن
_ دَم-بَ-تو=  خوددار
_ خودَ- مُو-نی=  خودمانی
_ ای-فا-ده-ئی=  خودنما
_ ای-فا-ده-گودئن=  خودنمایی کردن
_ اَ-شه-نا=  خودی
_ قَه-توک=  خورشت
_ قَشَنگ=  خوشایند
_ بُن-یه-دار=  خوش بُنیه
_ خُشْ-بوئن=  خوش بودن
_ خوش-حیساب=  خوش حساب
_ یوَشْ-یوَشْ=  آهسته، آهسته /خوش، خوشک
_ قَشَنگْ=  خوشگل
_ لُوْ-دَگی=  خوش مَزه گی
_ قوشه=  خوشه
_ پیله- قوشه=  خوشه بزرگ
_ توسْکه (کوچَ قوشه) =   خوشه کوچک
_ مَفنگی= معتاد
_ اَدَت- گودئن=  خوگرفتن
_ خونین-مَلین=  خون آلود
_ خون- اَو=  خونابه
_خون-دَمَغ- بوئن=  خون دماغ شدن
_ خون-گودئن=  خون کردن/کسی را کُشتن
_ خون-گیتئن=  خون گرفتن
_ خون- مَلین=  خون آلود
_ خیشَ-قوم=  خویشاوند
_ جفتال-خَیار/ شَفتال – خیار=  خیار چنبر
_ گی/ره=  دُمل (خیارک)
_ خَیال گودئن=  خیال کردن
_ خَه-بالی=  خیالاتی-فکری