می زبون نچرخه

تازه فارسه بیم مدرسه،رحیم عمو می دسه می ماره دسه جی هایته را دکتیم
مه نیگابوده خنده جی بوته:”چیسه؟
فوچورده نبو د! خالِه سَرَده ورف بیته گه”
فارسیم کلاسه ور ایذهِ گوشه داری بوده بازین دردبزِه،هندِه خوگوشه نزدیکه گوده دره؛مو ایشتوسم ونگه صدا امای.
ایذه بوبوپس در وازه بو،بدِم سو نفر نیمکته سرا نا دارده؛ایته قوچّاقه پسره گم نیمکته سر نیشته وزاکونم ای لنگی ایسان وونگ زده گوده آمودیر بوخودا شمو بوتین…
مه ونگ بیته بو،رحیم عمو ایذه خو سره تکون بده بازین ما راسته گیته بنیشانه
نیمکته سر،خاسم اینه دچکفم بشم کی زود بوشو بیرون.
خیلی بترسِه بوم،یواشِی زاکون وقوچاقه پسرای کی یک چوشمی زاکونه پاستی و
ناخبره کی مسخره بازی در اَردی نیاکاره بوم یه بار بدِم معلیم اماره می طرف
می دیل فورسسه.بوته؛تی نوم چیسه؟
موکی از ترس مه جوتکی واکته بو بوتم:موموطلَ ل لیب مااالیک زاده!
می چومه مئنه حلقه بزِه ارسو بدِه
دِ هیچچی نوته!!
فقط بوته:از فرده صوب به ساعته۸مدرسه بیسی
بازین هوتو کلاسه زاکونه ایی چوشمی پاستی بوته:شمو اگه بنویسید خه انیفبا یاد بگیرید،تخته سیا سر ایته خط بکشه
بوته اینا اینه نوم انیفه چی؟بوگو مالیک زاده بوتم:اَنِف خو گئولی سورخه گوده بوته تنام او سونفر مورسون گب زِری گه
مه ونگ بیته بو از ترس هیچچی نوتم
بالاخره می اولی روزه مدرسه تمنه بو
♡
فردایی ایته معلیمه دیگه داشتیم.کی بازین بفامسم چره اینه عیوضه گودن
اما او روزه ترس می دیله بکنده
مو بوشو بوم بوقوله می ما صاب سواد ببم همیشک مه ناز دای گوتی:می موطلیبی ایذِه لاغر ایسه اما درس خون جغل مقله،زرنگه،بافام ایدراک زاکه
می ننه مه دوخوندی اَجاری
گوتی:اِی اهه اجاری خیلی زرنگه
“تا پلا اردن مهی خوره!”
اما امی معلیم گوتی:مالیک زاده
خیلی کوند ذهن ایسی درسونه دیر فامی
تازه اوشون یک طرف یعنی تی زبونه م کونده بو اَخه تواینه عکس کشی!ایسمه نیویسی بازین گوته منِّی مثلث گوی مللث
مسلسل!بازین چوب ویتی دکتی می جون!
منم ونگه گولی گوتم نودونمه اَ اَاَمودیر
چره می ز بون نچرخه!!!

زنگ بوخورده بو زاکونه همره زِره بیم
بدئم اکبر اماره امی طرف،اکبر دوسال ازمو‌پیلتر بو اما خیلی قوچاق بو زاکون اینه گوتن اکبرشوکوم،بمه می ور بوته:
ای خوشکه دارخال بقول اینه ننه،اجار ا چی کونه بازین بوته:خا بوگو‌ گه اجاری
منم کی خیلی مه غیضه گیته بو اینه شوکومه دس بزم بوتم:کی بوته فقط پتروس پسره فداکاربو،اینا یکته فداکارم
ا ایسا بیچاره ایمرو فرده بچینه هوتو بما مدرسه،بازین همه زاکون بیناگودن خنده گودن،اکبر خو موشته مره حواله گوده بوته:معلیم حق داره همش ته کوتتره د ری اجار حیا بوکون انقده چوب بوخوردی چوبکو بوبویه!
وگردسم بوتم معلیمم تی مورسون فیکر کونه مننه ما درک بوکونی
“خره حریف نیه گیره پالونه گوشه”
خه موگوته منئم مللث مثلث دِ زور نیه گه
زاکون ایته اویته نیاگوده اویته ایته نیاگوده،یه دفه امی معلیم بزِه می پس گردنه بوته ری خاک بگور بوتی گه
فقط می آبرو خاسی رئیسه فرهنگه ور بوبوری!!!!وگردسم بدئم رئیس فرهنگ ومدیر مدرسه امی معلیمه پوشته سر ایسه
رئیس فرهنگ بوته دانش آموز تقصیر نداره قوربون ای موضو اقایه دانایی هم خو گزارشه مئن بارده بو،ای زاک کوند ذهن نیه واینه لکنت زبون هم ایته ترسه
واسی ایسته کی از قبل اینه ذهنه گوشه
بومونسته مونیم ساعت پیش باحضور مدیر مدرسه اینه بوتم میمبعد تصمیم بگیروسعی بوکون عمدا کلمه غلط بوگو
کی تی ذهن جوابه برعکس بدی خودارشوکر کی جواب بیتیم ودوروست بوته ومدیرمدرسه خوسر تکون بده بوته بعلِه آقای رئیس:
هفت شهر عشق را عطار گشت
ماهنوز اندرخم یک کوچه ایم

برگردان:

“زبانم نمی چرخه”

تازه رسیده بودیم مدرسه،عمورحیم دستم را از دست مادرم گرفت ونگام کرد وباخنده گفت:چیه؟غمگین نباش دیگه
“انگار سار زیر برف مانده!”(ضرب المثل)
وراه افتادیم وبارسیدن بعداز چسباندن گوشش به درب کلاس در زد!
دوباره گوشش را به در نزدیک کردودر زد!!!
من می شنیدم صدای گریه می اومد!
چند لحظه بعد در باز شدودیدم سه نفر
نیمکت روی سرشان بود ویه پسره چاق روی نیمکت نشسته وبچه ها یک پا ایستاده وباگریه می گن آقامدیر شما گفتین…
گریه ام گرفته بود.عمو رحیم باتکان دادن سرش،منو بغل کردوروی نیمکت اول نشاند،می خواستم بهش بچسبم وبرم
دیدم زود رفت بیرون.
خیلی ترسیده بودم،یواشکی به پسره چاق روی نیمکت نگاه می کردم که دور از
معلم مسخره بازی در می آورد.
یه بار دیدم معلم به سمتم داره میاد،دلم ریخته بودوازم پرسید؟اسمت چیه؟
ازترس لکنت زبان گرفته بودم بالکنت گفتم:مطل لبه ماالک زااده!!!
اشک در چشام حلقه زده بود،دیگه ادامه نداد
فقط گفت:از فرداصبح ساعت ۸مدرسه باش
وهمانطور که یک چشمی بچه هارو می پایید گفت:شما اگه می خواهید بنویسید
باید”انِفبا”یاد بگیرید،یک خط روی تخته سیاه کشیدوگفت:این اسمش “اَنِف”هست
چی مالک زاده؟
گفتم:انف
دادکشید گفت:توهم حرف اون سه نفره تکرار میکنی که،گریه ام گرفته بودهیچچی نگفتم
♡
ازفردا یه معلم دیگه داشتیم،که بعدافهمیدم چرا عوضش کردن
اما ترس اون روز در دلم موند
من مدرسه رفته بودم بقول مادرم صاحب سواد بشم‌.همیشه نازم می دادومی گفت:
مطلبه من یه کم لاغر هست،اما زرنگه، بافهم وادراکه
مادبزرگم(بخاطر لاغری چوب خشک صدام میکرد) می گفت:آره “اَجار”زرنگه
“تا پلوبرسه ماهی رو میخوره”
(تکیه کلام)
اما معلم ما می گفت:مالک زاده خیلی کندذهن هستی، درس رودیر می گیری؛
حالا اون یک طرف یعنی زبونت کندشده؟
آخه پسر تواسمش رو می نویسی،شکلش رو میکشی،بعدا روی تلفظ مشکل داری؟
به مثلث میگی مللث،مسلسل؟
من گریه می گرفت ومی گفتم نمی دونم
آقامدیر زبونم نمی چرخه!!!!
زنگ خورده بود،همراه بچه ها داشتیم حرف میزدیم که دیدیم اکبر به طرف ما داره میاد،اکبردوسال ازمن بزرگتر بود
از بس چاق بود بچه ها بهش اکبر شکم
می گفتن اومد پیش من گفت:اِ چوب خشک بقول مادربزرگش؛اینجا چه کار می کنه؟تمسخر وار گفت:خوب بگو چوب خشک
من که خیلی اعصابم خورد شده بود گفتم:یه دست به شکمش کشیدم وگفتم:کی گفته فقط پطروس پسر فدا کار بودایینا یه فداکار دیگه اینجاست
بیچاره نزدیکه زایمانشه
پاشده اومده مدرسه
بچه همگی خندیدن
اکبرمشتش روبسمت حواله کردگفت:معلم حق داره هر روز داره کتکت می زنه
چوب خشک حیا کن دیگه!!!
گفتم:معلم هم مثل توفکر می کنه منو درک نمی کنه دیگه
“حریف خر نیست پالانش رو می کشه”
(ضرب المثل)خوب من نمی تونم بگم
مللث مثلث!!! دیگه
یه دفه بچه ها یدیگررو نگاه کرد
معلم زدپس کله اش گفت:ری خاکبرسر درست گفتی که،فقط میخواستی آبروی منوپیش رئیس فرهنگ ببری؟؟؟
برگشتم پشت سر معلم،مویر مدرسه ورئیس فرهنگ رو دیدم
که گفت:دانش آموز مقصر نیست قربان
این موضوع رو،آقای دانایی هم در گزارشش آورده بود
این دانش آموز کند ذهن نیست
و لکنت زبونش هم بخاطره ترسی یه که درگوشه ذهنش مونده!!!!
من نیمساعت پیش حضور مدیر بهش گفتم که کلمه رو عمدا غلط تلفظ کن تا ذهنت برعکسش درست رو بگه
مدیر مدرسه سرش رو تکون داد گفت:
بعله اقای مدیر
هفت شهر عشق را عطار گشت
ماهنوز اندر خم یک کوچه ایم