لاجونی ایشتو زئین 7

ایشتو زئن= درلفافه سخن گفتن/به در می گویند و منظور این است که “دیوار” بشنود!
در گویش لاهیجانی، به گفته کنایه آمیز، ” ایشتو زئن” گفته می شود و این کنایه ها در حضور آن کسی که منظوراو است، به کار برده می شود.
به قلم و با پژوهش؛ محمود اصغری/نویسنده کتاب نگاهی به مردم شناسی لاهیجان

*******************************

موضوع ؛ لاجونی ایشتو/ دس کَجی دانه

از قدیم نَدیمون، وقتی یک کسی دُزدی گودو چیشمش به مال دیگرون بو، لاجو نئین، ایشتو زئین و گوتَن؛ ” اونه گونی/ دس کَجی دانه!”

برگردان فارسی= لاهیجانی ها، آن گاه که کسی چشمش به مال دیگران بود و دُزدی می کرد، به کنایه می گفتند؛ ” دستش کج است” و منظور کنایه زننده، این بود که طرف، چشمش به مال دیگران است و دزدی می کند.

اگه بودونین کسی دس کَجی دانه، اونه همه چوطور برخوردکونین؟

*******************************

موضوع ؛ لاجونی ایشتو/ بسوته، ببیشته

از قدیم نَدیمون، وقتی لاجونئین کسه دئین، که اینه دیم نیشون دئینه که سختی بَگَشه ره و سردو گرم روزگاره بچشه ره، به کنایه، گوتَن؛ “طرف، بسوته، ببیشته!”
دیم= صورت
نیشون دئبنه= نشان می دهد
سختی بَکَشه= سختی کشیده است
بَسوته= سوخته
ببیشته= روی آتش برشته شده است.

برگردان فارسی= لاهیجانی ها، آن گاه که کسی، چهره اش سوخته و سختی کشیده به نظر می آمد، به کنایه می گفتند ؛” بَسوته، ببیشته=سوخته و برشته شده است!”.

تا الونه-ی، کَسه بدین که بسوته- ببیشته بَبون؟
جون ساق ببین